Η Ιντιφάντα της Τυνησίας και η κοινωνική εξέγερση στην Αλγερία

Από ένα άνεργο νέο που θυσιάστηκε αυτοπυρπολούμενος στις 17 Δεκεμβρίου, γεννήθηκε η πιο σημαντική εξέγερση στην Τυνησία από την «εξέγερση του ψωμιού» το 1984. Η Ιντιφάντα της Τυνησίας γεννήθηκε σε συνθήκες εξαθλίωσης του πληθυσμού και ανεργίας των νέων, ιδιαίτερα των πτυχιούχων. Μια πρώτη αντίδραση στις συνθήκες αυτές ήταν η φυγή μέσω της μετανάστευσης, ακόμα και για κοντινούς προορισμούς, όπως η Αλγερία, η οποία έχει γίνει μια χώρα οικονομικής εξορίας για
ορισμένες συνοριακές πόλεις της Τυνησίας.
Μια δεύτερη συνέπεια είναι η αυτοκτονία των άνεργων νέων, ορισμένων από αυτούς με αυτοπυρπόληση (ένδεκα αυτοκτονίες ανέργων μόνο στην πόλη Μπουσαλέμ το 2010). Μία τρίτη είναι η αυξανόμενη συμμετοχή στους εργατικούς αγώνες, με αποκορύφωμα τις απεργίες του περασμένου Μαρτίου και την εξέγερση με αιτήματα υπέρ της εργασίας και κατά της ανεργίας. Η εξέγερση αυτή συγκλόνισε, κυρίως από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο του 2008, το μεταλλευτικό λεκανοπέδιο Γκάφσα-Ρεντεγιεφ και το 2010 την πόλη Σκχίρα, καθώς και την επαρχία Μπεν Γκουερντάνε..
Στο Σίντι Μπουζίντ, μια περιοχή γεωργική, οι αγρότες της πόλης Ρεγκεμπ ήταν οι πρώτοι που κατέλαβαν τη γη από την οποία απειλούνταν με έξωση από τις τράπεζες τον περασμένο Ιούνιο. Είναι η ίδια πόλη από την οποία κατάγεται και η οικογένεια του νεαρού Μπουαζίζι, του οποίου ο θάνατος στις 17 Δεκεμβρίου, ήταν η σπίθα που έβαλε φωτιά σε όλη την Τυνησία.

Οι διαδηλωτές απαιτούν θέσεις εργασίας. Καταγγέλλουν τη διαφθορά, το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία, την “Tραβελσία”, δηλαδή την οικογένεια που έχει την εξουσία και έχει λεηλατήσει τον πλούτο της χώρας. Απαιτούν την παραίτηση του Μπεν Αλί, πρόεδρου της χώρας για 23 χρόνια. Τα μισητά κρατικά κτίρια δέχονται επιθέσεις, λεηλατούνται ή πυρπολούνται: αστυνομικά τμήματα, η Εθνική Φρουρά, τα μνημεία που ανεγέρθηκαν προς τιμήν της δικτατορίας, τα σημαντικά κυβερνητικά κτίρια. Η απάντηση της Εξουσίας είναι η ίδια εδώ και 23 χρόνια: επιθέσεις της αστυνομίας, συλλήψεις, βασανιστήρια, δίκες και βιαιότητες, κυρίως σε δημοσιογράφους και δικηγόρους που θέλουν να σπάσουν την ομερτά (νόμος της σιωπής).

Όμως, η αυθόρμητη εξέγερση έχει μετατραπεί σε αντίσταση. Τρεις εβδομάδες μετά το ξέσπασμα του κινήματος οι άνθρωποι εξακολουθούν να βγαίνουν στους δρόμους, παρά τους νεκρούς, τους τραυματίες και την κατάσταση πολιορκίας, παρά τις αδυναμίες-ακόμα και την απουσία-της αυτοοργάνωσης. Η μόνη δύναμη που είναι παρούσα σε όλη τη χώρα, ελλείψει πραγματικής αντιπολίτευσης, είναι η UGT της Τυνησίας, η μοναδική συνδικαλιστική οργάνωση της χώρας. Στην αιχμή των κινητοποιήσεων βρίσκονται οι ίδιες ομοσπονδίες που είχαν δώσει πλήρη στήριξη στους κατηγορούμενους της Γκάφσα-Ρεντέγιεφ: Εκπαίδευση, Ταχυδρομεία και Τηλεπικοινωνίες, μερικοί τομείς της Υγείας, κλπ. Πολυάριθμες περιφερειακές και τοπικές ενώσεις στηρίζουν το λαό, αλλά δεν τον οργανώνουν, όπως έκαναν το 2008 συνδικαλιστές και μαχητές στη Ρεντέγιεφ, επικεντρώνοντας το κίνημα στην περιοχή αυτή, έχοντας στόχο την μεσοπρόθεσμη εξάπλωσή του. Πρέπει να καταδικάζουμε την στάση της ηγεσίας της UGT Τυνησίας, η οποία έχει αποσυνδεθεί επισήμως από τις διαδηλώσεις που διοργανώνονται από ορισμένα κομμάτια της βάσης της και από συνθήματα που φωνάχτηκαν σ’ αυτές και είναι εχθρικά προς το καθεστώς.



Bίντεο από συγκρούσεις στις 6/1:



Βίντεο από διαδήλωση των δικηγόρων:



Bίντεο με συγκρούσεις φοιτητών με την αστυνομία:



Bίντεο από διαδήλωση στις 9/1:




Από  contrainfo1, 2, 3

Αλγερία: Κοινωνική εξέγερση με νεκρούς και πολυήμερες οδομαχίες

Από τις 4 Ιανουαρίου, εκτός από την Τυνησία, έχουν ξεσπάσει συγκρούσεις και σε πολλές πόλεις της Αλγερίας με αφορμή την μεγάλη αύξηση στις τιμές βασικών αγαθών, την μεγάλη ανεργία και την εξαθλίωση στην οποία οδηγεί την μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας το καθεστώς και τα υπερεθνικά αφεντικά του. Σήμερα, Σάββατο 8 Ιανουαρίου, θα συνεδρίαζε εκτάκτως το Υπουργικό Συμβούλιο για να εξετάσει τη λήψη μέτρων που «θα μετρίαζαν την αύξηση των τιμών» και «θα ανακουφίσουν τον πληθυσμό», σύμφωνα με τον υπουργό Εμπορίου, καθώς και την περίπτωση να μπουν όρια στις ανώτερες τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης, σαν μία κίνηση υπαναχώρησης που έχει σαν στόχο την εκτόνωση των αντιδράσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της χώρας και οι περισσότεροι υπουργοί είναι κρυμμένοι και δεν έχουν κάνει καμία απολύτως δήλωση.

Ο 18χρονος Αζεντίν Λέμπζα δολοφονήθηκε χθες από την αλγερινή αστυνομία στην πόλη Αιν Λαχτζελ της επαρχίας Μ’Σιλά, 300 χιλιόμετρα ΝΔ της πρωτεύουσας Αλγέρι, κατά τη διάρκεια άγριων συγκρούσεων με τις δυνάμεις καταστολής. Ο 18χρονος πυροβολήθηκε από έναν αστυνομικό που είχε μπει στο κτίριο του ταχυδρομείου και της τοπικής κυβέρνησης για να το εκκενώσει από τους διαδηλωτές που το είχαν καταλάβει. Σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες από δίκτυα αντιπληροφόρησης, υπάρχει και άλλος νεκρός στην πόλη Μπου Ισμαήλ, 50 χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας.

Στο προάστιο Μπαμπ Ελ Κουέντ της πρωτεύουσας Αλγέρι, τη νύχτα της 4ης Ιανουαρίου, έγιναν πολύωρες συγκρούσεις μεταξύ οπαδών της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας και δυνάμεων της αλγερινής αστυνομίας. Αφορμή ήταν η διεξαγωγή ενός ποδοσφαιρικού αγώνα στο Μπολογκίν. Την νύχτα της 5ης Ιανουαρίου έγινε μια νέα διαμαρτυρία ενάντια στις αυξήσεις των τιμών σε πολλά είδη διατροφής και κατανάλωσης και την ανεργία. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η τιμή του λαδιού και του αλευριού διπλασιάστηκε τους τελευταίους μήνες. Υπερδιπλασιάστηκε η τιμή της ζάχαρης, που έφτασε να πωλείται 150 δινάρια, από 70 που κόστιζε πριν από μερικούς μήνες. Σύμφωνα με την κυβέρνηση η ανεργία φτάνει το 10%. Το ποσοστό αυτό είναι εντελώς πλασματικό. Ανεξάρτητες οργανώσεις μιλάνε για ένα ποσοστό γύρω στο 25%.

Μεγάλες δυνάμεις της αστυνομίας και της πολιτοφυλακής ακροβολίστηκαν γύρω από τα τζαμιά και άλλα κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας, ενώ η χούντα ανέβαλλε όλους τους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Τα αλγερινά ΜΑΤ , πλήρως εξοπλισμένα, έπιασαν θέσεις μάχης δίπλα σε αύρες σε όλους σχεδόν τους δρόμους του κέντρου του Αλγερίου. Στη λαϊκή συνοικία Μπελκούρτ οι ταραχές ξανάρχισαν το απόγευμα της 7ης Ιανουαρίου μετά από την προσευχή της Παρασκευής. Ομάδες νέων επιτέθηκαν στην αστυνομία με πέτρες, με οδοφράγματα και καμμένα λάστιχα κατέλαβαν και μπλόκαραν όλες τις εισόδους στη συνοικία αυτή. Τη νύχτα της 7ης Ιανουαρίου, τόσο στην πρωτεύουσα, όσο και σε διάφορες πόλεις, λεηλατήθηκαν κυβερνητικά κτίρια, τράπεζες και ταχυδρομεία. Οι πιο μεγάλες συγκρούσεις έγιναν στην παλιά γειτονιά του Αλγερίου Μπαμπ Ελ Κουέντ. Στην «αριστοκρατική» συνοικία της πόλης, μία ομάδα διαδηλωτών επιτέθηκε στα μαγαζιά, σπάζοντας τις βιτρίνες και απαλλοτριώνοντας εμπορεύματα.

Στην πόλη Οράν, τη μεγαλύτερη πόλη της δυτικής Αλγερίας (και σε άλλες πόλεις), παρά τις εκκλήσεις διαφόρων ιμάμηδων για εκτόνωση, ο κόσμος επιτέθηκε και λεηλάτησε κυβερνητικά κτίρια, ενώ χθες συγκρουόταν με τις δυνάμεις καταστολής μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου. Οι συγκρούσεις είχαν αρχίσει δύο μέρες πιο πριν.

Στην πρωτεύουσα της επαρχίας Καμπίλια, Τίζι Ούζου, μέχρι και τα ξημερώματα της 8ης Ιανουαρίου γίνονταν οδομαχίες. Οι διαδηλωτές είχαν στήσει οδοφράγματα και απαντούσαν στις επιθέσεις των μπάτσων με πέτρες και μπουκάλια. Παρόμοιες διαμαρτυρίες και συγκρούσεις έγιναν και σε άλλες πόλεις, όπως στην Ανάμπα, στην Τεμπέσσα, στο Ολεάντερ και αλλού.
Οι τωρινές ταραχές έχουν πολλά κοινά σημεία με το κίνημα διαμαρτυρίας της Καμπίλια, μιας περιοχής που κατοικείται από μία πλειοψηφία Βερεβέρων, καθώς και με την κοινωνική έκρηξη του Οκτώβρη του 1988. Το 2001 ξέσπασαν και πάλι συγκρούσεις στην Καμπίλια, που κράτησαν πολλούς μήνες, μετά το θάνατο ενός νέου μέσα στο τοπικό Τμήμα Χωροφυλακής. Το κίνημα εκείνο, που είχε ονομαστεί “Μαύρη Άνοιξη”, είχε σαφή πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά.

Από contrainfo