Ο βρώμικος ρόλος του Αλαφούζου και οι γυμνοσάλιαγκες δημοσιοκάφροι του

Έχει αφηνιάσει τις τελευταίες βδομάδες το ακραία νεοφιλελεύθερο κι αντικομμουνιστικό σκυλολόι που 'χει μαζέψει ο Αλαφούζος (Παπαδημητρίου, Παπαχελάς, Μανδραβέλης, Προτοσάλτε) και μας γαβγίζουν καθημερινά από τηλεόραση,ραδιόφωνο,εφημερίδες για το πόσο διεφθαρμένος είναι ο λαός που θέλει να καλοπερνάει με δανεικά και κατέστρεψε τη χώρα (κι όχι βέβαια το διαπλεκόμενο μ' ολές τις κυβερνήσεις αφεντικό τους), πόσο απαραίτητο είναι το ΔΝΤ για να μας σώσει απ' την καταστροφή τώρα που τα κάναμε σκατά, πόσο οπισθοδρομικοί είναι όσοι διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν και δεν αφήνουν τη χώρα να ορθοποδήσει και να πάει μπροστά (με πρώτο στόχο βέβαια το πιο επικίνδυνο γι' αυτούς, ΚΚΕ), ξερνάνε το δηλητήριό τους καθημερινά επιτελώντας στο ακέραιο το έργο του αλήτη, ρουφιάνου, δημοσιοκάφρου που λέει και το γνωστό σύνθημα.

Φαίνεται όμως ότι δεν σταματούν εδώ, αλλά θέλουν να δώσουν πρώτοι το παράδειγμα για την ενορχηστρωμένη επίθεση κατά των κεκτημένων του λαού. Θαυμάστε τα τελευταία κατορθώματά τους:

Memoria del Saqueo (Μνήμη της Λεηλασίας) - Ή αλλιώς πως μπορείτε να εξαθλιώσετε μια ανθηρή οικονομία κι έναν περήφανο λαό

Η οικονομική κατάρρευση και εξαθλίωση στην Αργεντινή το 2001, ως αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, μέσα από την κάμερα του σπουδαίου Αργεντινού σκηνοθέτη Φερνάντο Σολάνας.
Μετά από την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1983, οι διαδοχικές "δημοκρατικές" κυβερνήσεις προώθησαν μια σειρά μεταρρυθμίσεων που ισχυρίζονται ότι ήθελαν να μετατρέψουν την Αργεντινή σε παγκόσμια φιλελεύθερη και ακμάζουσα οικονομία.
Λιγότερο από είκοσι έτη αργότερα, οι Αργεντινοί έχουν χάσει κυριολεκτικά τα πάντα: σημαντικές εθνικές επιχειρήσεις έχουν πωληθεί αρκετά κάτω από την αξία στις ξένες εταιρίες, οι εισπράξεις των ιδιωτικοποιήσεων έχουν εκτραπεί στις τσέπες των διεφθαρμένων ανώτερων υπαλλήλων, τα αναθεωρημένα εργατικά δίκαια έχουν πάρει μαζί όλα τα δικαιώματα από τους υπαλλήλους σε μια χώρα που είναι παραδοσιακά σημαντικός εξαγωγέας τροφίμων.
Ο υποσιτισμός είναι διαδεδομένος, εκατομμύρια των ανθρώπων είναι άνεργα και βυθίζονται στην ένδεια και η αποταμίευσή τους έχει εξαφανιστεί σε μια τελική τραπεζική κατάρρευση.

Από αντίπερα όχθη

Ισραήλ και Λατινική Αμερική

Ο υπουργός εξωτερικών του Ισραήλ, Άβιγκντορ Λίμπερμαν, πραγματοποίησε τον περασμένο Ιούλιο ένα 10ήμερο ταξίδι στη Νότια Αμερική. Στόχος του ταξιδιού η αναζήτηση νέων διεξόδων για την εξωτερική πολιτική του Ισραήλ, που σήμερα στρέφεται όλο και περισσότερο προς τις χώρες του Νότου.
Ο κόσμος στη Βραζιλία υποδέχτηκε τον Λίμπερμαν με διαδηλώσεις, καταγγέλλοντάς τον ως το σύμβολο των ισραηλινών ρατσιστικών, φασιστικών και αποικιοκρατικών πολιτικών. Οι άνθρωποι αρνήθηκαν να παίξουν τον ρόλο ήσυχων οικοδεσποτών ενός καθεστώτος που πάνω από εξήντα χρόνια δεν επιτρέπει τον επαναπατρισμό των προσφύγων και χρησιμοποιεί όλο και πιο ακραίες μεθόδους καταστολής και απαρτχάιντ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό. Η βίαιη σφαγή και ο αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας στην αρχή του χρόνου και η συνεχιζόμενη κατασκευή του Τείχους και των εποικισμών στη Δυτική Όχθη, είναι δύο ακόμη στοιχεία που οδηγούν πολλούς ανθρώπους από όλον τον κόσμο να θεωρούν το Ισραήλ ως ένα κατασταλτικό κράτος. Ωστόσο, πέρα από το παλαιστινιακό ζήτημα, υπάρχουν μια σειρά επιπλέον λόγοι που καθιστούν απεχθές το Ισραήλ στη λατινοαμερικάνικη κοινή γνώμη.
Το πρόσφατο έντονο ενδιαφέρον του Ισραήλ για τη Νότια Αμερική οφείλεται, εν μέρει, στον περιορισμό των σχέσεών του με την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική που ήταν παραδοσιακά οι σύμμαχοί του. Σε πολιτικό επίπεδο, ακόμα και ο συντηρητικός Σαρκοζί, όταν ακόμα ήταν Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, είχε προειδοποιήσει την ισραηλινή κυβέρνηση να αντικαταστήσει τον Λίμπερμαν με ένα πιο “δημοφιλές” πρόσωπο. Σε οικονομικό επίπεδο, οι ισραηλινές εξαγωγές έχουν μειωθεί κατά 21% λόγω του ευρωπαϊκού μποϊκοτάζ.

Γαλλία: Παρέμβαση στην κρατική τηλεόραση για την «απεργία των ανέργων»

Την προηγούμενη Τετάρτη 21 Απριλίου, κατά τις 22:40, η υψηλής θεαματικότητας εκπομπή «Η πέτρα του σκανδάλου» («L’objet du scandale») στο κρατικό τηλεοπτικό κανάλι France 2 διακόπηκε στον αέρα από μια συντονιστική ομάδα συλλογικοτήτων ανέργων κι επισφαλώς εργαζόμενων. Το συντονιστικό αυτό δραστηριοποιείται από τις αρχές Απρίλη για να διοργανώσει στις 3 Μαΐου την πρώτη πανεθνική ημέρα απεργίας και κινητοποιήσεων των ανέργων και των επισφαλώς εργαζομένων, πατώντας στην έντονη δράση που έχουν αναπτύξει αντίστοιχες τοπικές συλλογικότητες σε όλη τη Γαλλία από τα τέλη του 2009, προχωρώντας μεταξύ άλλων και σε καταλήψεις δημαρχείων, γραφείων εύρεσης εργασίας και υποκαταστημάτων της γαλλικής Κοινωνικής Πρόνοιας.

 

Intrusion en direct sur le plateau de "L'objet du scandale"

Μακρονήσι

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος αναφέρθηκε σε αυτό ως «αναρρωτήριο ψυχών», «συνέχιση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού», «Εθνική κολυμβήθρα» και «Νέα Εδέμ στα μάτια της ελληνικής Ιστορίας». Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ανέφερε ότι «στη Μακρόνησο αναγεννάται η Ελλάς ωραιοτέρα στην ψυχή των Ελλήνων».(wikipedia)

Σε μια αδημοσίευτη εμπιστευτική Εκθεσή του, το 1950, ο επικεφαλής του "αναμορφωτικού έργου" της Μακρονήσου ταξίαρχος Γεώργιος Μπαϊρακτάρης δίνει τις δικές του κυνικές εξηγήσεις για την ίδρυση και τη λειτουργία του κολαστηρίου.(iospress)

 Εμείς απλά αντιγράφουμε ένα κομμάτι από το βιβλίο της Ελένης Φαλιάγκα-Παπανικολάου, "Αν πας στο Μακρονήσι":
Τρεις ήταν οι μεγάλες κατηγορίες κρατουμένων στο Μακρονήσι: Τα στρατευμένα παιδιά, οι πολιτικοί εξόριστοι και οι ανταρτοοικογένειες.
Για τα στρατευμένα παιδιά δίνει κάποιες συμπληρωματικές μαρτυρίες-θύμησες ο Αντώνης Γεωργάς, στην κατοχή αντάρτης του ΕΛΑΣ στην Εύβοια, 7ο σύνταγμα:
-74000 ήταν τα στρατευμένα παιδιά στο Μακρονήσι πριν αρχίσουν οι ομαδικές δηλώσεις στο ΓΕΤΟ, στο Γ' τάγμα, όταν έσπασε ο Γράμμος. Καθώς κι όταν έφεραν τους ναυτικούς όπου ήταν τότε κάθε καρυδιάς καρύδι.
-Στο Δασκαλειό Κερατέας πήγαν, αγνάντεψαν το Μακρονήσι και το βρήκαν καλό για την "αναμόρφωση" των στρατευμένων παιδιών, ο Άγγλος Ντρίχεμ, ταξίαρχος της στρατιωτικής αγγλικής αποστολής, ο υπουργός στρατιωτικών της τότε κυβέρνησης της Ελλάδος κι ο ταξίαρχος διευθυντής του Β 11 ΓΕΣ Ελλάδας, υπεύθυνος για τις μονάδες Μακρονήσου, άνθρωπος με αντιεαμική δράση στη Μέση Ανατολή.
-Οι άγγλοι λένε ότι είχαν εδώ τότε μια μεραρχία, 12000. Άλλες πληροφορίες λένε ότι ήταν 16000
-Τον Οκτώβρη του 1947 ήταν το Μακρονήσι. Τότε πήγε ο Αντώνης. Τότε έγινε η Β' αποστολή από την 6η ΕΣΟ (στρατιωτική οργάνωση)
-Στη Μακρόνησο στην αρχή ήταν μόνο στρατευμένα παιδιά, δηλ. στρατόπεδο. Τέτοια στρατόπεδα ήταν το 1945-46 στον Αγ. Νεκτάριο της Κρήτης το πρώτο, το δεύτερο ήταν στο Ντουρντουλά Θεσ/νίκης. Και στα δύο αυτά είχαν αρχίσει τα βασανιστήρια. Έκλεισαν αυτά τα στρατόπεδα και μετέφεραν αυτά τα στρατευμένα (αριστερά) παιδιά στο Δασκαλειό στην Αττική, στη χερσόνησο Λαυρίου απέναντι στο Μακρονήσι.

The Take - Occupy. Resist. Produce

The Take, το ντοκιμαντέρ των Καναδών Avi Lewis (σκηνοθέτης/παραγωγός) και Naomi Klein (σεναριογράφος/παραγωγός, συγγραφέας του Shock Doctrine) για το κίνημα καταλήψεων εργοστασίων στην Αργεντινή στις αρχές της δεκαετίας μετά την κατάρρευση της οικονομίας και τα επακόλουθα λουκέτα στα εργοστάσια και τις τράπεζες.

Η Αργεντινή, μια χώρα με πλούσιο ορυκτό πλούτο και σπουδαία κτηνοτροφία (αιώνες εκμεταλλευόμενη από τους αποικιοκράτες), στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα (κυρίως στα χρόνια του Περόν και των επιγόνων του) απέκτησε επιπλέον υποδομές και βιομηχανία, και κατάφερε να γίνει όχι μόνο μία από τις ισχυρότερες οικονομικά χώρες στον κόσμο, αλλά και μια από τις χώρες με το υψηλότερο μέσο βιοτικό επίπεδο, χτίζοντας παράλληλα ένα καλού επιπέδου κοινωνικό κράτος και κερδίζοντας ( ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία της) πραγματική εθνική ανεξαρτησία.
Αυτό βέβαια δεν εξυπηρετούσε τα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου, ντόπιου και κυρίως του βορειοαμερικάνικου, που θεωρεί προτεκτοράτο του όλη τη Λατινική Αμερική, με αποτέλεσμα ν' ακολουθήσουν αιματηρά πραξικοπήματα, χούντες(με χιλιάδες νεκρούς, βασανιζόμενους, διωκόμενους) και γενικότερη πολιτική αστάθεια μεχρι το 1983 οπότε κατέρρευσε η τελευταία χούντα μετά το φιάσκο του πόλεμου των Φώκλαντ και την ακολουθούμενη οικονομική δυσπραγία (κάπως σαν τη δική μας χούντα του Ιωαννίδη και το φιάσκο της Κύπρου).
Από 'κει και πέρα άρχισε άλλο βιολί. Μια σειρά από αμερικανόδουλους κι ελβετόψυχους προέδρους-σωτήρες ανέλαβαν να οδηγήσουν την Αργεντινή στην πολιτική ομαλότητα, δίνοντας αμνηστία στους εγκληματίες χουντικούς, και την οικονομική σταθερότητα, ακολουθώντας πρόγραμμα άκρατου φιλελευθερισμού (ήταν κι η Θάτσερ στη μόδα τότε).
Ειδικά την εποχή του Κάρλος Μένεμ, με τη συνδρομή του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας,  ξεπουλήθηκε όλος ο εθνικός πλούτος κι η χώρα οδηγήθηκε στο χείλος του γκρεμού. Ο Μένεμ μετά από 10 χρόνια πήρε πόδι, αλλά τη ζημιά του την είχε ήδη κάνει (κάπως σαν το Σημίτη ας πούμε) και το 2001 η φούσκα έσκασε. Τα κεφάλαια άρχισαν να φεύγουν απ' τη χώρα, οι τράπεζες βάρουσαν κανόνι και τα λουκέτα μπαίναν το ένα μετά το άλλο, ο λαός εξαθλιωνώταν μέρα με τη μέρα κι η ανεργία έφτασε στα ύψη (σαν κάτι να μου θυμίζει όλο αυτό), ενώ οι φωστήρες ο ένας μετά τον άλλο παίρναν πόδι (σε 3 βδομάδες άλλαξαν 5 πρόεδροι!!).
Κάπου εκεί ξεκίνησαν άγριες διαδηλώσεις που πήραν μορφή εξέγερσης ενώ ακολουθήσαν οι καταλήψεις εργοστασίων κι η λειτουργία τους από συμβούλια των εργατών, θέματα τα οποία πραγματεύεται και η ταινία.

Μήπως τελικά υπάρχει κι άλλος δρόμος;;;



Περισσότερες πληροφορίες για την ταινία στο the take.

ΑΡΚΕΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

H ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ

Εδώ και χιλιετίες η διαβίωση στη φύση είναι μια πραγματικότητα για τον άνθρωπο.

Μπορεί για τον περισσότερο κόσμο να θεωρείται δεδομένο πως κάποιος μπορεί – ελεύθερα – να επιλέξει όταν αυτός θελήσει να περάσει κάποιες στιγμές στη φύση, να κοιμηθεί στην αγκαλιά της Μάνας Γης κάτω απ’ τα αστέρια.

Όμως ο νόμος Ν.2160 του 93, παρ.12, άρθ. 4, Ρυθμίσεις για τον τουρισμό και άλλες διατάξεις απαγορεύει την ελεύθερη κατασκήνωση σε κοινόχρηστους χώρους, δάση, αιγιαλούς, ακόμη και σε ιδιωτικά οικόπεδα, επιφυλάσσοντας στους παραβάτες αυτόφωρη σύλληψη, ποινή φυλάκισης και χρηματική ποινή μέχρι 150 ευρώ.

Αντίστοιχα, όσοι κτίζουν αυθαίρετα σε δάση, αιγιαλούς και κοινόχρηστους χώρους συνήθως κερδίζουν και έπαθλο-επιβράβευση της καταπάτησης, τη νομιμοποίηση. Ο σχετικός νόμος – που βασίστηκε σε ένα μεταχουντικό νόμο του 1974, που σκοπό είχε να χρησιμοποιηθεί ενάντια στους τσιγγάνους και στους χίππυς της εποχής – απαγορεύει την ελεύθερη κατασκήνωση μέσα από διατάξεις που μετατρέπουν τους κοινόχρηστους ελεύθερους χώρους σε δημόσια περιουσία η οποία αξιοποιείται μέσα από τη μίσθωσή της σε ιδιώτες για τη δημιουργία οργανωμένων χώρων κατασκήνωσης και ενοικιαζόμενων δωματίων.

Είναι προφανές ότι αυτή η απαγόρευση είναι παράλογη και επιβάλλεται καθαρά για εισπρακτικούς λόγους, για να εγκλωβίσει τους παραθεριστές σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο τουρισμού και να προασπίσει το οικονομικό συμφέρον των επιχειρηματιών αφού πλέον δεν θα μπορεί κανείς να κάνει διακοπές στη φύση αν δεν πληρώσει το αντίτιμο στην ιδιωτική επιχείρηση.

Όπως και σε κάθε άλλη κοινότητα έτσι και σε αυτές των κατασκηνώσεων υπάρχουν προβληματικά μέλη. Η συναίσθηση, όμως, της υπευθυνότητας που υπάρχει στους υπόλοιπους για την προστασία του χώρου που τους φιλοξενεί (και λόγω περιβαλλοντικής ευαισθησίας, αλλά και – κυρίως – για λόγους πρακτικούς) έτσι ώστε να τον βρουν στην ίδια κατάσταση τον επόμενο χρόνο, οδηγεί στην απομόνωση ή ακόμα και την απομάκρυνση τέτοιων κατασκηνωτών και στην κατά το δυνατόν αποκατάσταση της καθαριότητας.

Η ελεύθερη κατασκήνωση όπως κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα παρουσιάζει θετικές και αρνητικές πτυχές. Η επαφή με τη φύση, η δημιουργία κοινοτήτων μέσα στους χώρους κατασκήνωσης και οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στους κατασκηνωτές είναι από τις βασικές αιτίες επιλογής διαμονής σε τέτοιους χώρους.

Μαρία Μπέικου, η άγνωστη φωνή του «εδώ Μόσχα»

Στα 17 της μπήκε στην Αντίσταση και πολέμησε τους Γερμανούς ενώ στον Εμφύλιο, για να γλιτώσει τη ζωή της, φυγαδεύτηκε στην Ε.Σ.Σ.Δ. Γίνεται η φωνή του ελληνόφωνου ραδιοφώνου στη Μόσχα και ταυτόχρονα σπουδάζει κινηματογράφο μαζί με τον Α. Ταρκόφσκι. Σήμερα ζει στην Αθήνα όπου, μεταξύ άλλων, ασχολείται με το θέατρο.

ΕΝΑΣ ΤΑΞΙΚΟΣ, ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΞΕΝΟΥΣ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Αυτός είναι ο νέος στρατός που σχεδιάζει και υλοποιεί το ΠΑΣΟΚ. Οι εξαγγελίες του υπ. Ευ.Βενιζέλου σχετικά με την εισαγωγή αλλοδαπών στις Στρατιωτικές Σχολές και τη μείωση του χρόνου Εναλλακτικής Θητείας, παρουσιάστηκαν από τα ΜΜΕ ως «ένα βήμα θεσμικού εκσυγχρονισμού και εναρμόνισης με τις επιταγές του Συντάγματος και τα ευρωπαϊκά δεδομένα», χωρίς να μπορούν να κρύψουν ότι ακριβώς για αυτό το λόγο εξυπηρετούν τις βαθύτερες σύγχρονες πολεμικές και κατασταλτικές ανάγκες, που έρχονται να ικανοποιήσουν οι Ένοπλες Δυνάμεις.

Για αυτό ακριβώς το λόγο αξίζει να φωτίσουμε το πλαίσιο των ευρύτερων αλλαγών που σχεδιάζονται. Το άρθρο της εφημερίδας ΒΗΜΑ (7-4-2010), με τίτλο «ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΛΑ ΣΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ» επισημαίνει ότι “Μόνο η υπογραφή του υπουργού Άμυνας κ. Ευ. Βενιζέλου απομένει για να προωθηθεί στα Γενικά Επιτελεία η πρόταση για τη νέα δομή δυνάμεων σε Στρατό Ξηράς, Πολεμικό Ναυτικό και Πολεμική Αεροπορία. Mε τη νέα δομή θα μπει «μαχαίρι» στον Στρατό Ξηράς, με περικοπές μονάδων και οπλικών συστημάτων που σε ορισμένες περιπτώσεις ενδέχεται να φθάνουν ως και 25%-30%. Κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο προκειμένου να επιτευχθεί η απαραίτητη υπό συνθήκες δημοσιονομικής πίεσης εξοικονόμηση πόρων. Ωστόσο η νέα δομή δυνάμεων συνδέεται με άλλα δύο ζητήματα. Το πρώτο είναι η αλλαγή της δομής διοίκησης με σκοπό την ενίσχυση της διακλαδικότητας και την προσαρμογή στα πρότυπα οργάνωσης που ισχύουν διεθνώς. Το δεύτερο είναι ο εκσυγχρονισμός του τρόπου λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων, μέσω και της ψήφισης ενός νέου νομοθετικού πλαισίου για την ιεραρχία και τις προαγωγές.[…]Η νέα δομή δυνάμεων αναμένεται να εστιάσει σε τρεις πυλώνες. Πρώτον, στον εξορθολογισμό (ακόμη και στο κλείσιμο) μεγάλου αριθμού μονάδων του Στρατού Ξηράς (ξεπερνούν τις 800), πολλές εκ των οποίων βρίσκονται στη Βόρεια Ελλάδα, χωρίς προφανή λόγο και αντικείμενο, καθώς πλέον η «από Βορρά απειλή έχει εκλείψει». Οι μειώσεις δεν θα αφορούν μόνο τον Στρατό Ξηράς αλλά και τους υπόλοιπους κλάδους. Δεύτερον, στην απόσυρση πεπαλαιωμένων οπλικών συστημάτων, ιδιαίτερα πυροβόλων αλλά και αρμάτων μάχης, τα οποία πλέον είναι επιχειρησιακώς άχρηστα. Και, τρίτον, στη μείωση της «οροφής» του προσωπικού, όπου παρατηρείται το φαινόμενο να αυξάνεται μεν ο αριθμός του, αλλά την ίδια στιγμή η επάνδρωση των μονάδων να παραμένει σε χαμηλά επίπεδα λόγω της μεγάλης διασποράς τους για τοπικιστικούς ή και ψηφοθηρικούς λόγους».

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ – ΔΟΞΑΣΙΕΣ, ΠΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ

Ο Εβραίος: Το όνομά του είναι Σολομών ή Σολωμός, όπως τον αποκαλεί ο Καραγκιόζης. Είναι χαρακτήρας εμπόρου της πόλης και συγκεκριμένα της Θεσσαλονίκης, αρκετά πλούσιος, πολύ τσιγγούνης, πονηρός και δειλός. Σαν φιγούρα είναι πολύ ευχάριστη γιατί είναι δεμένος σε δυο μεριές και όταν χορεύει κουνιέται η μέση και το κεφάλι του σαν να είναι "ξεβιδωμένος", με αποτέλεσμα να γελάνε οι θεατές.

Ο Κορνήλιος  Καστοριάδης παρουσίασε το  1987 στο Παρίσι  ένα κείμενο με θέμα «σκέψεις πάνω στο ρατσισμό». Εκεί αναζητώντας δείγματα ρατσισμού σε αρχαίους πολιτισμούς, μεταξύ άλλων, αναφέρει: ανάμεσα στους λαούς με μονοθεϊστική θρησκεία οι Εβραίοι έχουν τουλάχιστον αυτή τη διφορούμενη ανωτερότητα. Είναι ο περιούσιος λαός, η πίστη τους παρά είναι καλή για τους άλλους, καμιά προσπάθεια προσηλυτισμού δεν γίνεται. Οι λίγες προσπάθειες Εβραϊκού προσηλυτισμού επί Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας είναι ύστερες, περιθωριακές και χωρίς επ΄ αύριον.

          Ο Καστοριάδης δεν υπήρξε αντισημίτης  και επί πλέον είχε  βαθειά  γνώση της παγκόσμιας ιστορίας. Εν προκειμένω όμως σφάλει και επιπλέον ενισχύει  ένα ακόμα αντισημιτικό  μύθο. Συγκεκριμένα: Όπως όλες οι θρησκείες, ο  Ιουδαϊσμός υπήρξε οικουμενική θρησκεία και αυτή η οικουμενικότητα ήταν  προϊόν προσηλυτισμού. Όμως το 429μ.χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Β΄ διέλυσε το εβραϊκό πατριαρχείο, κατάργησε την ανώτατη εβραϊκή θρησκευτική σχολή και απαγόρευσε δια νόμου τον προσηλυτισμό στον Ιουδαϊσμό. Την απαγόρευση  αυτή αντέγραψε η  Δύση και επί πλέον περιόρισε ασφυκτικά τις δραστηριότητες  των εβραϊκών κοινοτήτων. Οι  περιορισμοί μετατράπηκαν  σε διώξεις και κυνήγι μαγισσών. Το 1492 ο βασιλιάς της  Ισπανίας Φερδινάρδος εκδίωξε  το σύνολο του εβραϊκού πληθυσμού της επικράτειας. Το ίδιο συνέβη και στην Πορτογαλία.

Αντιθέτως στην Ασία και στην Αφρική που δεν υπάρχουν περιορισμοί και απαγορεύσεις  αναπτύσσονται εβραϊκές κοινότητες σχεδόν παντού. Αίγυπτο, Ιράκ, Συρία, Περσία, Ινδίες, Κίνα, Μαρόκο, Τυνησία , Αλγερία, Υεμένη , Σομαλία,  Νότιο Αφρική,  Ζιμπάμπουε  και φυσικά σε όλες τις πόλεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

          Η περίπτωση Καστοριάδη είναι ένα κραυγαλέο δείγμα για το πώς ένας σύγχρονος σοφός όχι απλώς υιοθετεί αλλά και εξοπλίζει περαιτέρω έναν ακόμα αντισημιτικό μύθο. Τον μύθο ότι οι Εβραίοι θεωρούν αυτούς εκλεκτούς του θεού και δεν επιθυμούν  να μοιραστούν τον καλό Θεό τους και τη θρησκεία τους με τους άλλους μη εκλεκτούς.

Χιλιάδες Παλαιστίνιοι Πολιτικοί Κρατούμενοι στις Ισραηλινές φυλακές

Η 17η Απρίλη είναι η ημέρα των Πολιτικών Κρατουμένων της Παλαιστίνης, ημέρα σεβασμού, τιμής και αλληλεγγύης για όσους, άντρες, γυναίκες και παιδιά, κρατούνται στις κατοχικές φυλακές του Ισραήλ εξαιτίας της πίστης τους στον Παλαιστινιακό σκοπό. 

Από το 1967 ως σήμερα, περισσότεροι από 700.000 Παλαιστίνιοι έχουν περάσει από τις Ισραηλινές φυλακές, συνολικά δηλαδή το 20% του πληθυσμού των κατεχόμενων Παλαιστινιακών εδαφών ή το 40% του αντρικού πληθυσμού. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δεν υπάρχει οικογένεια που τουλάχιστον ένα μέλος της να μην έχει περάσει από τις κατοχικές φυλακές και η Παλαιστίνη τοποθετείται στις πρώτες θέσεις άλλης μίας μακάβριας στατιστικής έρευνας, σαν η χώρα με τους περισσότερους φυλακισμένους παγκοσμίως.

Ο αριθμός των κρατουμένων διαφοροποιείται ανάλογα με την πηγή. Το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης αναφέρει 11.000 κρατούμενους. Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού αναφέρει (2008) 10.500, ενώ για την ίδια χρονιά το Ισραήλ δίνει πολύ μικρότερους αριθμούς μεταξύ 8000 και 8500 χιλιάδες. Για το Μάρτη του 2010 το Κέντρο για τους Κρατούμενους και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Addameer, που μάλλον συγκεντρώνει στοιχεία από τις Ισραηλινές Σωφρονιστικές Υπηρεσίες, αναφέρει 6631 κρατούμενους (από τους οποίους 3 βρίσκονται στη φυλακή για περισσότερα από 30 χρόνια και 315 για περισσότερα από 15), από τους οποίους οι 237 δεν έχουν καν προσαχθεί σε δίκη και δεν τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες αλλά κρατούνται με το παράνομο καθεστώς της Διοικητικής κράτησης. Υπό διοικητική κράτηση βρίσκεται εδώ και δύο χρόνια ο Παλαιστίνιος δημοσιογράφος και συγγραφέας Ali Jaradat. 

Στις κατοχικές φυλακές βρίσκονται γυναίκες και παιδιά. Από το Σεπτέμβρη του 2000 ως το Σεπτέμβρη του 2008 συνελήφθησαν 750 γυναίκες και 7500 παιδιά. Τον Σεπτέμβρη του 2008 υπήρχαν 69 πολιτικές κρατούμενες, ενώ στα στοιχεία του Addammer σήμερα αναφέρονται 35 γυναίκες που κρατούνται στις φυλακές μαζί με Ισραηλινές ποινικές κρατούμενες και όπως και οι άντρες Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν βασανιστήρια και εξευτελισμούς, όπως βάναυσους σωματικούς ελέγχους και σεξουαλική κακοποίηση. Σύμφωνα πάλι με το Addammer σήμερα βρίσκονται στις φυλακές 337 παιδιά, τα 39 κάτω των 16 ετών. Ακόμα και 12χρονα παιδιά έχουν κατηγορηθεί, συνήθως ότι ρίχνουν πέτρες, και καταδικαστεί σε ισραηλινά στρατοδικεία καθώς δεν υπάρχουν δικαστήρια ανηλίκων

Δημοσιογραφία και Τρομολαγνεία, ένα χιλιοπαιγμένο μα πάντα επίκαιρο έργο

 Ενώ η καθημερινή τηλεοπτική, και όχι μόνο, αθλιότητα στη 'δημοσιογραφική' κάλυψη των τελευταίων εξελίξεων στην υπόθεση της τρομολαγνείας συνεχίζεται μ' επικεφαλής τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ και γνωστό τηλερουφιάνο, Πάνο Σόμπολο, εμείς σας παρουσιάζουμε δύο κείμενα διαφορετικά, από ανθρώπους του δημοσιογραφικού χώρου που εξακολουθούν να σέβονται το επάγγελμά τους:

 

 

Το Κυνήγι του Θησαυρού

 Ένα ντοκιμαντέρ για τους μεγαλειώδεις αγώνες του περήφανου λαού της Βορειανατολικής Χαλκιδικής από τα ορυχεία χρυσού του Μποδοσάκη το '70 για καλύτερες συνθήκες εργασίας μέχρι τη μεταλλουργία της TVX το '90 για το περιβάλλον.
Μια πηγή έμπνευσης για το φωκικό λαό και τα αντίστοιχα περιβαντολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει τόσο με το ανεξέλεγκτο ξεκοίλιασμα των βουνών τόσες δεκαετίες και την προσπάθεια για επιφανειακές εξορύξεις τον τελευταίο καιρό από την S&B, όσο κι από τη δηλητηρίαση του Κορινθιακού από την κόκκινη λάσπη του εργοστασίου της ΑτΕ.

Χαρακτηριστική η στάση της 'σοσιαλιστικής' κυβέρνησης της εποχής και των γνωστών πουλέν του εκσυγχρονισμού (Αννούλα, Ρέππας, Πετσάλνικος) που συνεχίζουν να μας ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα, όπως και του γνωστού και μη εξαιρετέου Πάχτα (τον θυμάστε, άραγε;)
Διαχρονική η διαστρέβλωση των γεγονότων από τα μεγάλα τοπικά ΜΜΕ (τα κεντρικά το 'χαν ψιλοπνίξει το θέμα όπως θυμόμαστε, αν θυμόμαστε), καθώς και η ιδιαίτερη μεταχείριση των αγωνιζόμενων κατοίκων από τους 'προστάτες του πολίτη', τα 'παιδιά του λαού'.
Ας έχουμε πάντα υπ' όψη μας πως όταν ο λαός διεκδικεί τα δικαιώματά του, όλοι αυτοί (οικονομικά συμφέροντα, πολιτική ηγεσία, μεγάλα ΜΜΕ, δυνάμεις καταστολής) βρίσκονται συνασπισμένοι απέναντί του. Ας μην τρέφουμε λοιπόν αυταπάτες, ο αγώνας είναι πάντα ζόρικος.



Περισσότερες πληροφορίες στο Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων

Ρατσιστικό πογκρόμ στην Ερμού!!

Ρατσιστικό πογκρόμ δέχτηκαν Αφρικανοί πλανόδιοι μικροπωλητές από 'αγανακτισμένους Έλληνες πολίτες' το Σάββατο στο κέντρο της Αθήνας, στην Ερμού!!

Η ομάδα αυτή με την επωνυμία 'Παρεμπόριο Stop!' κι επικεφαλής γνωστά μπουμπούκια του ακροδεξιού χώρου είχε καλέσει τον κόσμο γι' αυτό τον 'ακτιβισμό', όπως τον αποκαλούσε, και μάλιστα κινηματογραφούσε τα κατορθώματά της, όπως βλέπετε παρακάτω.

Ludlow Massacre - Woody Garthie

 Και μια κι ο λόγος για τα union songs, ας θυμηθούμε και το μεγάλο Woody Garthie, τον περιπλανώμενο τροβαδούρο της εργατιάς, και το θρυλικό κομμάτι του, Ludlow Massacre, που αναφέρεται στη σφαγή 21 απεργών και συγγενών τους από την Εθνοφρουρά στα ορυχεία του Ροκφέλερ στο Ludlow του Colorando το 1914, μετά από πολυήμερη απεργία μ' επικεφαλής τον Κρητικό συνδικαλιστή Λούη Τίκα (Ηλίας Σπαντιδάκης) κι αιτήματα δυστυχώς ακόμα και σήμερα επίκαιρα, όπως:


- η αναγνώριση του συνδικάτου
- το οκτάωρο εργασίας
- η εκλογή από τους εργάτες των επιστατών
- Πληρωμή για τις ώρες εργασίας που δεν είχαν άμεση σχέση με την εξώρυξη άνθρακα (π.χ. συντήρηση των υποστυλωμάτων, καθαρισμός των στοών κττ)
- αύξηση μισθών
- δικαίωμα συναλλαγών σε οποιοδήποτε κατάστημα (είχαν το δικαίωμα να ξοδεύουν τα χρήματά τους μόνο σε καταστήματα που ανήκαν στην εταιρεία)

- το δικαίωμα επιλογής των γιατρών (τους επέλεγε αναγκαστικά η εταιρεία γα αυτούς - για προφανείς λόγους)
- επιλογή μέρους κατοικίας (αναγκαστικά στεγάζονταν στις κατοικίες που ενοικίαζε η εταιρεία)
- εφαρμογή των νόμων περί ορυχείων του Κολοράντο

It was early springtime that the strike was on

They moved us miners out of doors

Out from the houses that the company owned

We moved into tents at old Ludlow

I was worried bad about my children

Soldiers guarding the railroad bridge

Every once in a while a bullet would fly

Kick up gravel under my feet

We were so afraid they would kill our children

We dug us a cave that was seven foot deep

Carried our young ones and a pregnant woman

Down inside the cave to sleep

That very night you soldier waited

Until us miners were asleep

You snuck around our little tent town

Soaked our tents with your kerosene

You struck a match and the blaze it started

You pulled the triggers of your gatling guns

I made a run for the children but the fire wall stopped me

Thirteen children died from your guns

I carried my blanket to a wire fence corner

Watched the fire till the blaze died down

I helped some people grab their belongings

While your bullets killed us all around

I will never forget the looks on the faces

Of the men and women that awful day

When we stood around to preach their funerals

And lay the corpses of the dead away

We told the Colorado governor to call the President

Tell him to call off his National Guard

But the National Guard belong to the governor

So he didn't try so very hard

Our women from Trinidad they hauled some potatoes

Up to Walsenburg in a little cart

They sold their potatoes and brought some guns back

And put a gun in every hand

The state soldiers jumped us in a wire fence corner

They did not know that we had these guns

And the red neck miners mowed down them troopers

You should have seen those poor boys run

We took some cement and walled that cave up

Where you killed those thirteen children inside

I said, "God bless the Mine Workers' Union"

And then I hung my head and cried

Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιά: ο νόμος περί Τύπου δεν εφαρμόζεται στα blogs

Μια πρωτοποριακή δικαστική απόφαση, που βέβαια μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δεδικασμένο σε παρόμοιες περιπτώσεις, και επιτέλους διαχωρίζει τα blogs από τα παραδοσιακά ΜΜΕ και αποφαίνεται ότι ο νόμος περί Τύπου δεν ισχύει γι' αυτά. Αντιγράφω από το εξαιρετικό blog e-lawyer:

Το θέμα της εφαρμογής ή μη του νόμου περί Τύπου στα ιστολόγια, το οποίο οι ίδιοι οι Δικαστές στην παρακάτω απόφασή τους χαρακτηρίζουν "ακανθώδες", είναι στην πραγματικότητα ένα ζήτημα που προϋποθέτει την ορθή τοποθέτηση των πολλαπλών ερωτημάτων που εγείρει. Υπάρχει κενό δικαίου; Εάν υπάρχει, το κενό αυτό πρέπει να καλυφθεί με αναλογική εφαρμογή του νόμου περί Τύπου; Ή μήπως αρκεί η εφαρμογή των γενικών διατάξεων του Αστικού Κωδικα περί προσβολής της προσωπικότητας; Oι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα προϋποθέτουν εις βάθος μεθοδολογική ανάλυση των συγκρινόμενων περιστάσεων και επαναστάθμιση των διακυβευόμενων δικαιωμάτων και συμφερόντων.

Μέχρι πρόσφατα, τα δικαστήρια - με διάφορες διακυμάνσεις- δέχονταν την αναλογική εφαρμογή του νόμου περί Τύπου στο Διαδίκτυο (Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιά 27/2009), ακόμα και στα ιστολόγια (Μονομελές Πρωτοδικείο Ροδόπης 44/2008). Ιδίως στην δεύτερη απόφαση, κρίθηκε ότι η έλλειψη "επιχειρηματικής διάρθρωσης"  δεν εμπόδιζε την εφαρμογή του νόμου περί Τύπου στα blogs.  Πράγμα που, σε πλήρη έκταση,  θα συνεπήγετο και την αναλογική απειλή των υψηλών αποζημιώσεων που προβλέπει ο νόμος για τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης. Είχα την ευκαιρία να υποστηρίξω την διαφωνία μου σε αυτή την δυσανάλογη εξίσωση των ιστολογίων με τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης με πιο πρόσφατη αφορμή την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του tvxs. Φυσικά το ποσό της χρηματικής ικανοποίησης θα είναι πάντοτε μια συνάρτηση ενός αριθμού παραγόντων, με κύριο εξ αυτών το βαθμό της προσβολής, αλλά και το κύρος της θιγόμενης προσωπικότητας. Αυτό που έπρεπε να "χτυπηθεί" είναι το αυτονόητο ότι το blog ως μέσο ισοδυναμεί εξ ορισμού με ένα παραδοσιακό μέσο, ως προς την επιρροή του στην κοινή γνώμη - άρα και στην έκταση της προσβολής της προσωπικότητας.

Fuat Saka - Ένας διάσημος Πόντιος μουσικός

Ο Fuat Saka γεννήθηκε στην Τραπεζούντα το 1952.  Την πρώτη επαφή με την μουσική την είχε με το tanbur από τον πατέρα του. Έκανε ζωγραφική στην Πόλη και μουσική σε Γαλλία και Γερμανία.   Τα αριστερά πολιτικά του φρονήματα δεν τον “βοηθούσαν” να παραμείνει στην Τουρκία και έτσι την δεκαετία του 80 ελέω χούντας διέφυγε στο εξωτερικό. Μετά από 20 χρόνια αυτοεξορίας και περιπλάνησης στην Ευρώπη επέστρεψε στην Τουρκία όπου και παντρεύτηκε την κοπέλα που αγάπησε και άφησε πίσω όταν έφευγε (Πόντιος καθότι).
Ο Fuat Saka  δημιούργησε τον πρώτο του δίσκο το 1982 και συνέχισε με άλλους 13. Έχει μελοποιήσει σημαντικούς Τούρκους ποιητές όπως ο Nazim Hikmet, Orhan Veli και άλλων.

Το μουσικό του έργο,  έντονα επηρεασμένο από την μουσική παράδοση που σχεδόν κυριαρχεί της Μαύρης Θάλασσας,  απέσπασε το 2000 βραβείο από το Tvuva Folkloric Reseasch Institute. (ερευνητικό ίδρυμα για την παραδοσιακή μουσική Truva). Συνεργάστηκε με πολλούς μουσικούς σε Ευρώπη και Τουρκία. Στην Ελλάδα συνεργάστηκε με την Μαρία Φαραντούρη στον δίσκο MOZAIK το 2004 και με τον λυράρη Κώστα Σιαμίδη στον δίσκο Lazutlar II το 2000.Έχει γράψει μουσική για ταινίες και θεατρικές παραστάσεις και πραγματοποίησε εμφανίσεις σε Τουρκία και Ευρώπη. Μερικές και στην Ελλάδα.  

Από Πόντος και Αριστερά

Ο οικονομικός στραγγαλισμός των παλαιστινίων στα στρατόπεδα προσφύγων του Λιβάνου - Το παράδειγμα του Nahr al-Bared

Το στρατόπεδο παλαιστίνιων προσφύγων του Λιβάνου Nahr al-Bared δεν έχει ακόμη ανακάμψει από τον ολέθριο πόλεμο του 2007 κατά τον οποίο είχε καταστραφεί. Ο λιβανέζικος στρατός κρατάει σε ασφυκτικό κλοιό το στρατόπεδο και τους 20.000 εκτοπισμένους Παλαιστίνιους που έχουν επιστρέψει εκεί μέχρι στιγμής. Η πολιορκία του στρατού παρεμποδίζει σε μεγάλο βαθμό την οικονομική ανάκαμψη του στρατοπέδου, καθώς η πρόσβαση είναι περιορισμένη και η περιοχή έχει κηρυχθεί ως στρατιωτική ζώνη. Μια πρόσφατη έρευνα διαπίστωσε ότι η παρουσία και τα μέτρα του στρατού θεωρούνται προβληματικές για το 98 τοις εκατό των ιδιοκτήτων επιχειρήσεων του Nahr al-Bared. Ο στρατός δικαιολογεί εν τω μεταξύ την παρουσία του ως απαραίτητη για την διαφύλαξη της ασφάλειας του λαού.

Η 30-λεπτή ταινία που ακολουθεί τεκμηριώνει τις διάφορες συνέπειες της πολιορκίας του Nahr al-Bared. Έμποροι και τεχνίτες εξηγούν τα ειδικά προβλήματά τους και ο διευθυντής  έργου της UNRWA, η συντονίστρια έργου του Παλαιστινιακό-Αραβικού Συνδέσμου Γυναικών, ο πρόεδρος της επιτροπής εμπόρων του Nahr al-Bared κι ένας ερευνητής παρουσιάζουν τις απόψεις και τις σκέψεις τους για το θέμα. Από http://a-films.blogspot.com/

The Revolution Will Not Be Televised / Gil Scott Heron - Ένας θρυλικό τραγούδι / Ένας θρύλος της μαύρης μουσικής

Ο Gil Scott-Heron (γεννημένος την 1 Απριλίου, 1949) είναι ένας Αμερικανός ποιητής, μουσικός και συγγραφέας γνωστός κυρίως για τη δουλειά του στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980  ως spoken word soul performer και τη συνεργασία του με το μουσικό Brian Jackson. Η συνεργασία του με τον Τζάκσον χαρακτηρίστηκε από μια μουσική μίξη jazz, blues και soul, καθώς κι από στιχουργικό περιεχόμενο σχετικό με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα της εποχής, που διατυπώθηκε σε δυο φωνητικά στυλ, rapping και melismatic, από τον Scott-Heron.
Η μουσική των εν λόγω άλμπουμ, κυρίως των  Pieces of a Man και Winter in America στις αρχές της δεκαετίας του 1970, επηρέασαν και συνέβαλαν αργότερα στη δημιουργία Αφροαμερικάνικων ειδών μουσικής όπως το hip hop και η neo soul. . Η δισκογραφική δουλειά του Scott-Heron συχνά συνδέεται με το μαύρο μαχητικό (black militant) ακτιβισμό και έχει λάβει πολύ καλές κριτικές για ένα από τα πιο γνωστά έργα του  "The Revolution Will Not Be Televised". Σχετικά με την επιρροή του, το Allmusic έγραψε "το μοναδικό πρωτο-ραπ στυλ του Scott-Heron επηρέασε μια ολόκληρη γενιά από hip-hop καλλιτέχνες".  

Μετάφραση από wikipedia.org

You will not be able to stay home, brother.

You will not be able to plug in, turn on and cop out.

You will not be able to lose yourself on skag and skip,

Skip out for beer during commercials,

Because the revolution will not be televised.

The revolution will not be televised.

The revolution will not be brought to you by Xerox

In 4 parts without commercial interruptions.

The revolution will not show you pictures of Nixon

blowing a bugle and leading a charge by John

Mitchell, General Abrams and Spiro Agnew to eat

hog maws confiscated from a Harlem sanctuary.

The revolution will not be televised.

The revolution will not be brought to you by the

Schaefer Award Theatre and will not star Natalie

Woods and Steve McQueen or Bullwinkle and Julia.

The revolution will not give your mouth sex appeal.

The revolution will not get rid of the nubs.

The revolution will not make you look five pounds

thinner, because the revolution will not be televised, Brother.

There will be no pictures of you and Willie May

pushing that shopping cart down the block on the dead run,

or trying to slide that color television into a stolen ambulance.

NBC will not be able predict the winner at 8:32

or report from 29 districts.

The revolution will not be televised.

There will be no pictures of pigs shooting down

brothers in the instant replay.

There will be no pictures of pigs shooting down

brothers in the instant replay.

There will be no pictures of Whitney Young being

run out of Harlem on a rail with a brand new process.

There will be no slow motion or still life of Roy

Wilkens strolling through Watts in a Red, Black and

Green liberation jumpsuit that he had been saving

For just the proper occasion.

Green Acres, The Beverly Hillbillies, and Hooterville

Junction will no longer be so damned relevant, and

women will not care if Dick finally gets down with

Jane on Search for Tomorrow because Black people

will be in the street looking for a brighter day.

The revolution will not be televised.

There will be no highlights on the eleven o'clock

news and no pictures of hairy armed women

liberationists and Jackie Onassis blowing her nose.

The theme song will not be written by Jim Webb,

Francis Scott Key, nor sung by Glen Campbell, Tom

Jones, Johnny Cash, Englebert Humperdink, or the Rare Earth.

The revolution will not be televised.

The revolution will not be right back after a message

bbout a white tornado, white lightning, or white people.

You will not have to worry about a dove in your

bedroom, a tiger in your tank, or the giant in your toilet bowl.

The revolution will not go better with Coke.

The revolution will not fight the germs that may cause bad breath.

The revolution will put you in the driver's seat.

The revolution will not be televised, will not be televised,

will not be televised, will not be televised.

The revolution will be no re-run brothers;

The revolution will be live.