Λιβύη: Η αυγή της οδύσσειας και το βαθύ σκοτάδι του ιμπεριαλισμού

Η ιμπεριαλιστική εισβολή στη Λιβύη με την κωδική ονομασία “αυγή της οδύσσειας”, είναι το επόμενο στάδιο της ετερόκλητης εξέγερσης που ξεκίνησε ως ένας ακόμα σταθμός του κύματος των αραβικών εξεγέρσεων για να μετεξελιχθεί σε έναν εμφύλιο-φυλετικό πόλεμο με κύριο χαρακτηριστικό τη διαμάχη αντίπαλων καθεστωτικών μερίδων. Η εξέλιξη αυτή δε σημαίνει πως ευθύς εξαρχής η λιβυκή εξέγερση ήταν μια καλά οργανωμένη συνωμοσία του ιμπεριαλισμού κατά του “αντιιμπεριαλιστή” Καντάφι, αλλά κυρίως πως στη δυναμική της εξέλιξης, το όποιο ριζοσπαστικό τμήμα των εξεγερμένων, παραμένοντας μειοψηφικό και δίχως εναλλακτικό σχέδιο υπερκεράστηκε από τους πρώην καθεστωτικούς-νυν πράκτορες του ιμπεριαλισμού.

Ένα διάγραμμα ροής της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ

Από Γκαρίζω

Ο πόλεμος της Λιβύης με εικόνες

Η σκοτεινή πλευρά του 1821: η γενοκτονία των μουσουλμάνων

"Τούρκος μη μείνει στο Μοριά, μηδέ στον κόσμο όλο"

δημοτικό τραγούδι εποχής

Το 1828 ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, απαντώντας σε ερώτημα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, για τον πληθυσμό των Τούρκων που κατοικούσαν στην Πελοπόννησο πριν το 1821 και τον πληθυσμό τους μετά (με τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους), έδωσε δύο νούμερα: 42.750 και 0 (μηδέν) [Χουλιαράκης 1973: σ. 31].
Η επίσημη αυτή ψυχρή δημογραφική αναφορά, έκρυβε μέσα της τη σκοτεινή πλευρά του '21, την εξόντωση δηλαδή από πλευράς εξεγερμένων, του συνόλου του μουσουλμανικού άμαχου πληθυσμού,  που στην πραγματικότητα ήταν 15.138 οικογένειες ή 63.813 άτομα [Σιμόπουλος 1979, σ. 211].
Πρόκειται για την πρώτη γενοκτονία στο όνομα της "εθνικής υπόθεσης", επί βαλκανικών εδαφών κατά τους νεότερους χρόνους. Ας την παρακολουθήσουμε χρονολογικά από το Γαλάτσι μέχρι την Τριπολιτσά:
Οι πρώτες σφαγές πραγματοποιούνται στη Μολδοβλαχία, υπό την καθοδήγηση του Αλέξανδρου Υψηλάντη, που περιστοιχιζόταν "από ένα συρφετό καταχραστών, απείθαρχων και ύπουλων ατόμων" [Τρικούπης 1993, σ. 116], και αποτελούν το προοίμιο των όσων θα ακολουθήσουν στην Ελλάδα. Πρωταγωνιστής στο μακελειό βρίσκεται ο Φιλικός οπλαρχηγός Βασίλης Καραβιάς, αρχηγός ως τότε της χωροφυλακής στο Γαλάτσι.
Στις 21 Φεβρουαρίου, παραμονή της εισόδου του Υψηλάντη στις ηγεμονίες, ο Καραβιάς σφάζει με τους μισθοφόρους του την οθωμανική φρουρά και όλους τους άμαχους τούρκους εμπόρους και ναυτικούς που βρίσκονται στο Γαλάτσι και πλιατσικολογεί τα εμπορικά τουρκικά καταστήματα [Βακαλόπουλος 1980, σ. 425]. Λίγες μέρες αργότερα, παρουσία του ίδιου του Υψηλάντη, ο Καραβιάς διατάζει τη σφαγή της οθωμανικής φρουράς του Ιασίου, που είχε παραδοθεί και όλων των τούρκων εμπόρων [Βακαλόπουλος 1980, σ. 185]. Ο Υψηλάντης γνωστοποιεί τις προθέσεις του, χαρακτηρίζοντας με προκήρυξη τις σφαγές των αιχμαλώτων στρατιωτών και των αμάχων εμπόρων και το πλιάτσικο της περιουσίας τους, ως "ηρωικά κατορθώματα".

A Time-Lapse Map of Every Nuclear Explosion Since 1945 - by Isao Hashimoto

Japanese artist Isao Hashimoto has created a beautiful, undeniably scary time-lapse map of the 2053 nuclear explosions which have taken place between 1945 and 1998, beginning with the Manhattan Project's "Trinity" test near Los Alamos and concluding with Pakistan's nuclear tests in May of 1998. This leaves out North Korea's two alleged nuclear tests in this past decade (the legitimacy of both of which is not 100% clear).

Each nation gets a blip and a flashing dot on the map whenever they detonate a nuclear weapon, with a running tally kept on the top and bottom bars of the screen. Hashimoto, who began the project in 2003, says that he created it with the goal of showing"the fear and folly of nuclear weapons." It starts really slow — if you want to see real action, skip ahead to 1962 or so — but the buildup becomes overwhelming.

http://www.ctbto.org/specials/1945-1998-by-isao-hashimoto/

ΖΩΝΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΠΤΗΣΕΩΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ Ο ΟΗΕ‏

Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενέκρινε την δημιουργία άμεσα ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Λιβύη. Η επιλογή της ολοκληρωτικής στρατιωτικής επέμβασης είναι πάντα ανοιχτή για τις επιτιθέμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις καθώς η απόφαση αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, εγκρίνοντας "όλα τα απαραίτητα μέτρα", περιλαμβανομένων των αεροπορικών πληγμάτων, για να προστατευθούν οι άμαχοι και επιβληθεί στον λιβυκό στρατό κατάπαυση του πυρός, όμως διευκρινίζεται ότι δεν τίθεται ζήτημα στρατιωτικής κατοχής. Στην απόφαση προβλέπεται επίσης μια ζώνη αεροπορικού αποκλεισμού ώστε να εμποδιστεί η αεροπορία του Καντάφι να σφυροκοπά τους εξεγερμένους.

   

Ασφυκτικές πιέσεις ασκήθηκαν από τη Βρετανία, Γαλλία (είχε ξεκαθαρίσει ότι θα προχωρήσει και μόνη της στην λήψη στρατιωτικών μέτρων), που τώρα δηλώνει έτοιμη για "αεροπορικά πλήγματα  μόλις υιοθετηθεί η απόφαση» και τις ΗΠΑ. Ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Πολιτειών, στα Ηνωμένα Έθνη την Τετάρτη δήλωσε ότι η κυβέρνηση του πιστεύει ότι «τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα πρέπει να εξετάσουν τη λήψη μέτρων προστασίας για τους πολίτες στη Λιβύη, τα οποία θα υπερβαίνουν την εφαρμογή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, πάνω από τη χώρα». Η Σούζαν Ράϊς διευκρίνισε ότι "η εκτίμηση των ΗΠΑ είναι πως το Συμβούλιο Ασφαλείας, πρέπει να είναι έτοιμο να σχεδιάσει μέτρα τα οποία θα περιέχουν μεν, αλλά και θα υπερβαίνουν ίσως την εγκαθίδρυση ζώνης απαγόρευσης των πτήσεων πάνω από τη Λιβύη".  Δικαιολογώντας την στάση της χώρας της δήλωσε πως οι ΗΠΑ "βρίσκονται στο πλευρό του λιβυκού λαού και υποστηρίζουν την ανάγκη του για ανθρώπινα δικαιώματα". "Το Συμβούλιο Ασφαλείας απάντησε στην έκκληση του λιβυκού λαού για βοήθεια", πρόσθεσε. Τέλος, ο βρετανός πρεσβευτής στον ΟΗΕ Μαρκ Λάιαλ Γκραντ υπογράμμισε ότι η Βρετανία είναι "έτοιμη να αναλάβει τις ευθύνες της για να βάλει τέλος στις βιαιότητες και να προστατεύσει τους αμάχους". 


Ξένες Επενδύσεις στην Λιβύη

"Η λιβυκή οικονομία εξαρτάται σχεδόν εξ' ολοκλήρου από τον πετρελαϊκό τομέα, ο οποίος συμβάλλει κατά 95% στα έσοδα από εξαγωγές, αναλογεί στο 56% του ΑΕΠ και το 70% των δημοσίων εσόδων. Τα σημαντικά έσοδα από τον ενεργειακό τομέα, σε συνδυασμό με το σχετικά μικρό πληθυσμό της, δίνουν στη Λιβύη ένα από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Αφρική, υπάρχει ωστόσο ιδιαίτερα έντονη ανισοκατανομή στον πληθυσμό."Απόσπασμα από το συνοπτικό σημείωμα του υπουργείου Εξωτερικών για τις οικονομικές σχέσεις Ελλάδας-Λιβύης

Ενώ ακόμα το μέτωπο της Λιβύης σπαράσσεται από τις μάχες της εξέγερσης, το πραγματικό "φαγοπότι" των αστικών τάξεων που έχουν επενδύσει στην Λιβύη ετοιμάζεται, όχι μόνο για τις νέες επενδύσεις που θα "ανθίσουν" πάνω στο πτώμα της ανοικοδόμησης αλλά και για τις ήδη υπάρχουσες που κινδυνεύουν να μην "αποδώσουν" λόγω των εξεγέρσεων. Αυτό γιατί από την μια τα "φέσια" της Λιβύης μεγαλώνουν, μόνο στις ελληνικές εταιρίες το ποσό ανέρχεται στα 716,2 εκατομμύρια δολάρια, ενώ μόνο στον ΟΤΕ το ποσό είναι 2,2 εκατομμύρια ευρώ. Άλλο ένα στοιχείο ενίσχυσης του παραπάνω είναι η απώλεια 4 δις από την Ρωσικές επενδύσεις λόγω αναταραχής. Όλος όμως αυτός ο πακτωλός στοιχείων και οικονομικών μεγεθών δεν είναι προς τέρψης μια λογιστικής ανάλυσης αλλά τουναντίον προσπαθεί να αναδείξει πως το πρόσωπο της "ανθρωπιάς" ή της "επιβολής της δημοκρατίας" φοριέται για να καλύψει το ζοφερό πρόσωπο του κανίβαλου καπιταλισμού που μυρίζεται "φρέσκο κρέας."

Σύγχυση στις τάξεις των εξεγερμένων – νεκρανάσταση του Καντάφι

Αν και η Λιβύη βιώνει την ίδια επαναστατική καταιγίδα που σαρώνει της αραβικές χώρες, η περίπτωση της διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από τις επαναστάσεις σε Αίγυπτο και Τυνησία.
Σύμφωνα με το δυτικό σχήμα περιγραφής των εξεγέρσεων, ένας λαός (στην Αίγυπτο, στην Τυνησία, στην Λιβύη) ξεσηκώνεται σύσσωμος ενάντια σε έναν στυγνό δικτάτορα, που τον καταπιέζει για χρόνια και ζητά δημοκρατία. Ο δικτάτορας κινητοποιεί βέβαια την αστυνομία, η οποία φυσικά κάνει το καθήκον της καταστέλλοντας τον κόσμο, αλλά από το σημείο που και η αστυνομία δεν μπορεί να επιβάλει την τάξη, ο δικτάτορας απομονωμένος πέφτει και στη χώρα έρχεται η δημοκρατία. (Φυσικά, από αυτή την αφήγηση λείπει η αλήθεια πως ο “στυγνός δικτάτορας” μέχρι να τον αμφισβητήσει η εξέγερση, ήταν για τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις ένας καθ’ όλα έντιμος συνομιλητής).
Δυστυχώς, το βασικό αυτό σχήμα σε μεγάλο βαθμό παρέχει και στην αριστερά (έστω σε ένα τμήμα της) τα ερμηνευτικά εργαλεία για τις δικές της αναγνώσεις. Αν τώρα, όπως συμβαίνει στη Λιβύη, ο δικτάτορας αντιδρά με όπλα και η εξέγερση μετατρέπεται σε εμφύλιο πόλεμο, τότε σίγουρα ο δικτάτορας είναι «τρελός». Ευτυχώς, ο διαλεκτικός υλισμός και η ιστορική εμπειρία των τόσων επαναστάσεων της ανθρωπότητας μας έχουν δώσει καλύτερα εργαλεία για να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει στη Λιβύη.

THE INVISIBLE WALL / ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΤΕΙΧΟΣ

Προς επίθεση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη Λιβύη

Αντιστροφή της κατάστασης στα μέτωπα των στρατιωτικών συγκρούσεων παρατηρείται τα τελευταία 24ωρα στη Λιβύη. Η αντεπίθεση των δυνάμεων του καθεστώτος του Μουαμάρ Καντάφι έχει ανακόψει κάθε προέλαση των δυνάμεων που έχουν εξεγερθεί εναντίον του. Αντιθέτως, τα καθεστωτικά στρατεύματα επιχειρούν πλέον την ανακατάληψη πόλεων στρατηγικής σημασίας για τη ροή του λιβυκού πετρελαίου, όπως η Ζαουίγια, η Ρας Λανούφ, η Μάρσα Ελ Μπρέγκα και η Μισράτα. Οπως συμβαίνει συχνά σε πολεμικές επιχειρήσεις, οι πληροφορίες από τα μέτωπα είναι συγκεχυμένες και αναξιόπιστες, όλα όμως δείχνουν ότι ενδέχεται σύντομα οι πιο πολλές από αυτές τις πόλεις να ανακαταληφθούν από τις δυνάμεις του Καντάφι.
Το κλίμα έχει αλλάξει και αυτό αποτυπώνεται πλέον και στα ρεπορτάζ και στις αναλύσεις του ευρωπαϊκού και του αμερικανικού Τύπου. «Τα καταδιωκτικά του Καντάφι υπονομεύουν το ηθικό των εξεγερμένων στρατευμάτων», ανέφερε π.χ. ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της ισπανικής εφημερίδας «Ελ Παΐς» χθες. «Η αδυναμία των ανταρτών επιταχύνει τη στρατιωτική επιλογή στις ΗΠΑ - Το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται για να δράσει, αν λάβει την εντολή του ΟΗΕ», τόνιζε τους υπότιτλους. «Ο φόβος της ήττας ανησυχεί τη Βεγγάζη - Οι βομβαρδισμοί και η επίγεια προέλαση των δυνάμεων του Καντάφι μειώνουν την ευφορία στις τάξεις των ανταρτών», ανέφεραν άλλοι τίτλοι της ίδιας εφημερίδας.
«Οι στρατιωτικοί των ΗΠΑ εξετάζουν τις επιλογές τους για τη Λιβύη», ήταν ο τίτλος ανάλογου ρεπορτάζ της παγκόσμιας έκδοσης των «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Η εφημερίδα, αφού παρουσιάζει αναλυτικά τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις που έχουν συγκεντρωθεί για να επέμβουν στη Λιβύη, αν η Ουάσιγκτον λάβει τέτοια απόφαση, υπογραμμίζει ότι «αυτός ο στολίσκος μπορεί να θεωρηθεί ως ένα σύγχρονο παράδειγμα της ''διπλωματίας των κανονιοφόρων'' που έχει στόχο να ενδυναμώσει τους αντάρτες και να κλονίσει την εμπιστοσύνη των νομιμοφρόνων (σ.σ.: προς τον Καντάφι) δυνάμεων και μισθοφόρων, ίσως ακόμη και να εμπνεύσει ένα παλατιανό πραξικόπημα».
Η ουσία όλων αυτών είναι ότι χάνεται πλέον η εμπιστοσύνη αρχικά και η ελπίδα στη συνέχεια ότι οι λιβυκές δυνάμεις, που πήραν μέρος στην οργανωμένη ένοπλη εξέγερση κατά του Καντάφι, θα μπορέσουν τελικά να τον ανατρέψουν μόνες τους, χωρίς εξωτερική βοήθεια. Αντιθέτως, τα τελευταία 24ωρα επικρατεί ο φόβος ότι δεν αποκλείεται οι καθεστωτικές δυνάμεις να ανακαταλάβουν με την ισχύ των όπλων ακόμη και τη Βεγγάζη, έπειτα από κάποιες εβδομάδες.
Αυτή τη στιγμή κυριαρχεί η εντύπωση ότι ο χρόνος κυλά υπέρ του Καντάφι. Τίποτα απροσδόκητο όμως δεν αποκλείεται σε τέτοιες ανώμαλες καταστάσεις - ακόμη και το να βρεθεί ξαφνικά ο Καντάφι δολοφονημένος από κομάντος ξένης δύναμης ή από κάποιον εξαγορασμένο «τυραννοκτόνο» του στενού του περιβάλλοντος. Εκείνο πάντως που φαντάζει αυτή τη στιγμή απίθανο, είναι να ηττηθεί στρατιωτικά από τους εξεγερμένους.
Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι λοιπόν δείχνουν να προσανατολίζονται στην επιβολή «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων», αρχικά. Αυτό πρακτικά σημαίνει την εξαπόλυση αεροπορικού πολέμου κατά τις Λιβύης από εκατοντάδες αεροπλάνα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για να καταστρέψουν τις αεροπορικές βάσεις, τα πολεμικά αεροπλάνα, τις συστοιχίες αντιαεροπορικών πυραύλων της Λιβύης. Θα χρειαστεί η βοήθεια αεροπλανοφόρων, υποβρυχίων και όλων των αεροπορικών βάσεων του ΝΑΤΟ, στην Κρήτη και στη Σικελία πρώτα απ' όλα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το πρόβλημα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι ότι για την ώρα οι καθεστωτικές δυνάμεις εμφανίζουν σαφή υπεροχή και στις επίγειες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Αν αυτό συνεχιστεί και μετά την επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, τότε οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι πρέπει να αποφασίσουν αν θα επιτεθούν για να καταλάβουν τη Λιβύη - κάτι που θα φέρει τη Δύση αντιμέτωπη με σύσσωμη την αραβική και ισλαμική κοινή γνώμη.
Θα είναι η τρίτη κατάκτηση και κατοχή μουσουλμανικής χώρας μετά το Αφγανιστάν και το Ιράκ και φυσικά δικαίως θα εκληφθεί ως γενικευμένος πόλεμος της Δύσης εναντίον των Αράβων και του Ισλάμ. Καταστροφικό σενάριο, με τεράστιες συνέπειες σε παγκόσμιο επίπεδο. Ας ελπίσουμε ότι θα αποφευχθεί...

Γιώργος Δελαστίκ
Από Έθνος

Συνέντευξη με τον Πέτρο Παπακωνσταντίνου

«ΨΩΜΙ - ΔΟΥΛΕΙΑ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ» ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ
Ένα λαϊκό δημοκρατικό κίνημα σε εξέλιξη


Οι εξελίξεις υπήρξαν σε άλλες αραβικές χώρες ραγδαίες, αλλά η Αίγυπτος είναι πάντα το κέντρο της αραβικής εξέγερσης.
Είναι, όντως, η χώρα που θα καθορίσει την έκβαση της αραβικής εξέγερσης, που τείνει να γίνει παναραβική, ένα είδος αραβικού 1848. Ήταν και είναι η παλλόμενη καρδιά του αραβικού κόσμου. Έχει πολιτική αλλά και γεωπολιτική σημασία. Η εικόνα, λοιπόν, είναι ότι, αν όχι η εξέγερση, το λαϊκό δημοκρατικό κίνημα συνεχίζει και ότι έχουμε μια αβέβαιη ισορροπία δυνάμεων: του στρατού, που είναι και η μόνη συγκροτημένη εξουσία αυτή τη στιγμή, και του λαϊκού κινήματος, που βαθμιαία αρχίζει να δομείται, να παίρνει πιο οργανωμένα χαρακτηριστικά.
Υπάρχει ένα είδος δυαδικής εξουσίας;
Όχι, μακάρι να ήταν έτσι, αλλά ακόμη δεν υπάρχει. Πρώτον, διότι δεν έχουν στόχο εξουσίας τα δυο μπλοκ. Στόχος είναι ο εκδημοκρατισμός. Δεύτερον, δεν έχουν φτιαχτεί δυαδικές μορφές εξουσίας, π.χ. λαϊκές επιτροπές, κ.ά.