Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου (ΙWW) - Wobblies

Απευθυνόμενος σε μια συγκέντρωση περίπου 200 συνδικαλιστών, επαναστατών, σοσιαλιστών και αναρχικών από 34 πολιτειακές, περιφερειακές και πανεθνικές οργανώσεις, ο William D. Haywood άνοιξε το ιδρυτικό συνέδριο των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW), στις 27 Ιουνίου του 1905 στο Σικάγο, με τις λέξεις: “Συνάδελφοι εργάτες, αυτό είναι η Πανηπειρωτική Σύνοδος της εργατικής τάξης” (στο Kornbluh 1998: 1). Με σχεδόν μαθηματική απλότητα, το “Προοίμιο” του καταστατικού των IWW, το οποίο ανατυπώνεται σε κάθε δημοσίευσή τους, αναλύει λίγο περισσότερο τα χαρακτηριστικά αυτής της “εργατικής τάξης”:

“Η εργατική τάξη και η τάξη των εργοδοτών δεν έχουν τίποτε κοινό. Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη εφόσον η πείνα και η ανάγκη μαστίζουν εκατομμύρια εργαζομένων και οι λίγοι που απαρτίζουν την εργοδοτική τάξη έχουν όλα τα αγαθά της ζωής.

Ανάμεσα σε αυτές τις δυο τάξεις, πρέπει να λάβει χώρα μια πάλη έως ότου οι εργάτες του κόσμου οργανωθούν ως τάξη, καταλάβουν τη γη και τα εργαλεία παραγωγής και καταργήσουν το σύστημα των μισθών.

Βρίσκουμε ότι η συγκέντρωση της διαχείρισης των βιομηχανιών σε ολοένα και λιγότερα χέρια αφαιρεί τη δυνατότητα των συνδικάτων να αντιμετωπίσουν την ολοένα αυξανόμενη δύναμη της τάξης των εργοδοτών. Τα συνδικάτα υποθάλπουν μια κατάσταση στην οποία μια ομάδα εργατών έρχεται αντιμέτωπη με μια άλλη ομάδα στον ίδιο τομέα, ώστε εργάτης να κατατροπώνει εργάτη στη μάχη για το μισθό. Επιπλέον, τα συνδικάτα βοηθούν την εργοδοτική τάξη να δώσει στους εργάτες την ψευδαίσθηση οτι έχουν κοινά συμφέροντα με τους εργοδότες τους.

Οι συνθήκες αυτές μπορούν να αλλάξουν και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης να στηριχτούν μόνο από μια οργάνωση που έχει δομηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε τα μέλη της σε μια βιομηχανία, ή σε κάθε βιομηχανία ει δυνατόν, σταματούν τη δουλειά όταν συμβαίνει μια απεργία ή μια στάση εργασίας σε οποιοδήποτε τμήμα τους, κάνοντας έτσι την προσβολή προς κάποιον προσβολή για όλους.

Αντί για το συντηρητικό σλόγκαν “τίμιος μισθός για τίμιο μεροκάματο”, πρέπει να γράψουμε στην παντιέρα μας το επαναστατικό σύνθημα “κατάργηση του συστήματος των μισθών”.

Είναι ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης να απαλλαγεί από τον καπιταλισμό. Η στρατιά της παραγωγής πρέπει να οργανωθεί όχι μόνο για την καθημερινή πάλη με τους καπιταλιστές, αλλά για να συνεχίσει την παραγωγή όταν θα έχει ανατραπεί ο καπιταλισμός. Όταν οργανωνόμαστε στις βιομηχανίες, σχηματίζουμε τη δομή της νέας κοινωνίας μέσα στο τσόφλι της παλιάς”.
(IWW 1972: 5–6)   

Από spina nel cuore

The Wobblies (1979) των Στιούαρτ Μπερντ, Ντέμπορα Σάφερ

Η ιστορία του συνδικάτου των Wobblies, που διεκδίκησε ανθρώπινες αξίες στο εργασιακό και προκάλεσε το αμερικανικό γίγνεσθαι των αρχών του 20ου αιώνα. Θα θαυμάσετε τόσο τις αφηγήσεις ανθρώπων που κουβαλάν μνήμες πάνω στο ριζοσπαστικό εργατικό κίνημα, αλλά κυρίως τα ιστορικά ντοκουμέντα - επίκαιρα που σε ανατρέχουν άμεσα στις αρχές του 20ου αιώνα. «Αλληλεγγύη! Όλοι για Έναν κι Ένας για Όλους!» Μ’ αυτό το σύνθημα, οι Wobblies (ΙWW), οι "Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου", άρχισαν να οργανώνουν ανειδίκευτους εργάτες σε μια μεγάλη ένωση κι άλλαξαν τον ρου της ιστορίας. Εκτός από τη διεκδίκηση και κατάκτηση του 8ώρου και των δίκαιων μισθών στις αρχές του 20ου αιώνα, οι Wobblies υπήρξαν ένα από τα ελάχιστα συνδικάτα που αγωνίστηκαν ενάντια στο ρατσισμό και τις διακρίσεις εις βάρος των γυναικών με αποτέλεσμα να βρίσκονται συχνά αντιμέτωποι με την ωμή βία του κράτους και με αυστηρές ποινές φυλάκισης.

Αυτή η σπουδαία ταινία εγείρει μια προκλητική ματιά στην αμερικανική αλλά και παγκόσμια ιστορία, παρουσιάζοντας ένα από τα πιο ριζοσπαστικά εργατικά κινήματα.

Μέλη των Wobblies αφηγούνται, στα βαθιά τους γεράματα, τις συγκλονιστικές τους εμπειρίες στη διεκδίκηση ανθρώπινων συνθηκών εργασίας και μισθών για όλους τους εργάτες κι η αντίσταση στον άκρατο καπιταλισμό και στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.   
Από αντίπερα όχθη

Η ταινία χωρίς υπότιτλους: