Το “ΟΧΙ” του Μεταξά και το ΟΧΙ του ελληνικού λαού

Ενας παλιός αστός πολιτικός του λεγόμενου Δημοκρατικού Κέντρου, ο Γεώργιος Καφαντάρης είχε πει με δεικτικό τρόπο για τη στάση του Μεταξά απέναντι στο ιταλικό τελεσίγραφο: «Είπε το ΟΧΙ, ο μόνος Ελληνας που θα μπορούσε να πει το ΝΑΙ». Το λογοπαίγνιο αυτό του Καφαντάρη ήταν ευθεία αναφορά στις ιδεολογικές και πολιτικές συγγένειες που είχε ο ίδιος ο δικτάτορας και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου με τα φασιστικά κινήματα της Ευρώπης εκείνης της ιστορικής περιόδου, ιδιαίτερα δε με το ιταλικό φασιστικό κίνημα του Μπενίτο Μουσολίνι. Ομως το «ΟΧΙ» του Μεταξά αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι σε τέτοιες ιστορικές στιγμές τις αποφάσεις δεν τις επιβάλλουν οι ιδεολογικές και πολιτικές προτιμήσεις των ηγετών, αλλά τα γενικότερα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων στην εσωτερική και διεθνή τους διάσταση.

Σπάνια ντοκουμέντα απ' τη ζωή στην κατεχόμενη Ελλάδα 1941-44

O Άγγελος Παπαναστασίου γενήθηκε στις 14 Iανουαρίου του 1896 και πέθανε την 1 Iουνίου του 1953. Aνώτερος Aξιωματικός του Eλληνικού Πολεμικού Nαυτικού προσέφερε πάντοτε και με κάθε τρόπο τις υπηρεσίες του στην Eλλάδα από δημόσιες θέσεις και ως ιδιώτης, χωρίς ποτέ να λογαριάσει προσωπικά συμφέροντα και κινδύνους. Δραστήριος επιχειρηματίας ίδρυσε την ελληνική βιομηχανία ΠAK A.E. Πριν κατασχεθεί το εργοστάσιο από τους Γερμανούς κατακτητές, ο Άγγελος Παπαναστασίου και οι εργάτες έκαναν δολιοφθορά σε μεγάλο αριθμό μπαταριών με αποτέλεσμα γερμανικά άρματα μάχης να ακινητοποιηθούν στη Δυτ. έρημο και τα ρωσικά σύνορα. Aκόμα, με το μικρό του καΐκι Aγ. Aνάργυροι, αφού φυγάδευσε Έλληνες πολίτες και αξιωματικούς που κινδύνευαν, το προσέφερε για να βοηθήσει τις ελληνικές ναυτικές επιχειρήσεις για την απελευθέρωση της Eλλάδας. H κινηματογράφηση και η εμφάνιση της ταινίας Aπό την Tραγωδία της Eλλάδας 1941-1944 κινηματογράφησε και έγινε από τον ίδιο τον Άγγελος Παπαναστασίου, με κίνδυνο της ζωής του. H ταινία προβλήθηκε στη Δίκη της Nυρεμβέργης, το Σεπτέμβριο του 1947, στη μεγάλη αίθουσα του Δικαστηρίου ως αψευδής μάρτυς των εγκλημάτων του πολέμου. Το αρχείο αήμερα ανήκει στην κόρη του Λουκία Παπαδάκη, η οποία και προσπαθεί να το διαδόσει με προβολές σε σχολεία και διάφορες αίθουσες. Το 1978, υπέυθυνοι του Πολεμικού Μουσείου έκριναν ότι η ταινία έπρεπε να λογοκριθεί, προφανώς λόγω πολύ σκληρών εικόνων από Ταγματασφαλίτες εν δράσει, και βασανισμένων και δολοφονημένων ανθρώπων, οπότε και "έκοψαν" 18 λεπτά από τα 65 αρχικά. Το 2000 ένας Ούγγρος σκηνοθέτης o Péter Forgács πήρε το αρχείο, που περιελάμβανε και τις ευτυχισμένες στιγμές της οικογένειας Παπαδάκη με τη μικρή Λουκία, και έφτιαξε ένα ντοκυμαντέρ, "Angelos' film".

Ποιοι είναι οι χρυσαυγανακτισμένοι πολίτες του Αγ. Παντελεήμονα

Η είδηση της επιθέσεως στον Άγιο Παντελέημονα με αυγά και γιαούρτια, προ ολίγων ημερών, στον Αλαβάνο και στην Πορτάλιου του Σύριζα είναι λίγο πολύ γνωστή. Παίχτηκε σε κανάλια, παράθυρα κ.ο.κ., οπότε δεν την επαναλαμβάνουμε. Για όσους δεν γνωρίζουν, πχ: κλικ (επίσης με μια αναζήτηση στο google θα βρείτε πολύ υλικό).
Ως επί τω πλείστον αυτό το γεγονός παρουσιάστηκε ως επίθεση "αγανακτισμένων πολιτών" του Αγίου Παντελέημονα, χωρίς να διευκρινιστεί βέβαια αυτό που εδώ και καιρό φωνάζουμε από αυτό το ιστολόγιο. Ότι δηλαδή η συγκεκριμένοι "αγανακτισμένοι πολίτες" δεν είναι παρά -κατά 99%- μέλη της νεοναζιστικής συμμορίας Χρυσή Αυγή.
Πράγμα που φυσικά, ωρυόμενα, δεν αποδέχεται ένα κομμάτι της μπλογκόσφαιρας, δηλαδή αυτό με τις πολύ ειδικές ανάγκες, που υπάγεται στον χώρο της ακροδεξιάς.
Αλλά ακόμα και στα σχόλια του παρόντος ιστολογίου, διάβασα προχθές κάτι ανάλογο, εν είδει ..αθώας απορίας: Γιατί οι γιαουρτωτές του Ψωμιάδη θεωρήθηκαν "αγανακτισμένοι πολίτες" ενώ οι γιαουρτωτές του Αλαβάνου "φασίστες";
Η απάντηση πολύ απλά είναι: Διότι οι γιαουρτωτές του Αλαβάνου είναι φασιστόμουτρα με τη βούλα. Το γιατί, θα το δούμε στη συνέχεια.

US forces turn a blind eye to torture

The Iraq war documents from WikiLeaks contain thousands of allegations of abuse and torture committed by Iraqi security forces.
And a high-level Pentagon directive told US forces to look the other way.

Περισσότερες πληροφορίες στο Al Jazeera, στον Guardian, στο Spiegel και στο  Iraq Body Count

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ: Δολοφονική επίθεση ενάντια σε απολυμένους σιδηροδρομικούς συμβασιούχους και μέλη του Partido Obrero

Δολοφονική επίθεση με πυροβόλα όπλα δέχτηκαν την Τετάρτη 20 Οκτώβρη στο Μπουένος Άιρες απολυμένοι συμβασιούχοι σιδηροδρομικοί και σύντροφοι μέλη του Partido Obrero από μπράβους της περονικής γραφειοκρατίας.

Nεκρός έπεσε ένας νεαρός σύντροφος-μέλος του Partido Obrero και της νεολαίας του, της Union de Juvenntudes por el Socialismo, Mαριάνο Φερέιρα, μια άλλη συντρόφισσα χαροπαλεύει έχοντας μια σφαίρα στο κεφάλι, ενώ άλλοι δυο σύντροφοι είναι βαριά τραυματισμένοι στα πόδια.

Και οι τέσσερις παραπάνω σύντροφοι-μέλη του Partido Obrero είναι εργάτες και εντάχθηκαν στο PΟ κατά τη διάρκεια του Argentinazo το 2001.

Ο νεαρός σ. Mαριάνο εντάχθηκε στο κόμμα από μαθητής.

Γενική απεργία καταδίκης της δολοφονικής επίθεσης και συμπαράστασης στο Partido Obrero με συμμετοχή όλων των αριστερών οργανώσεων και διαδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο πραγματοποιήθηκε στο Μπουένος Άιρες

ΜΗΝΥΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ του ΕΕΚ

προς το PARTIDO OBRERO

Όλα τα μέλη και οι ηγεσία του EEK, μοιραζόμαστε μαζί σας τη θλίψη, το θυμό σας και την απόφαση σας να παλέψετε ενάντια στις δυνάμεις της γραφειοκρατίας, του κράτους και του κεφαλαίου που όπλισαν και καθοδήγησαν τα χέρια των γκάνγκστερς, των δολοφόνων του συντρόφου Mariano Ferreyra

Περιμένουμε με μεγάλη αγωνία νεότερα για την κατάσταση των άλλων συντρόφων που έπεσαν θύματα της ύπουλης και άνανδρης επίθεσης, της συντρόφισσας Elsa Rontriguez και των συντρόφων Nelson Αgguiree και Pintos.

Πρόκειται για ένα έγκλημα ενάντια σε ολόκληρη την εργατική τάξη τόσο στην Αργεντινή όσο και διεθνώς.

Έχουμε παρόμοιες πικρές εμπειρίες από παρόμοιες επιθέσεις.

Non Passaran! Hasta la victoria siempre!

για περισσότερη ενημέρωση

www.po.org.ar

http://argentina.indymedia.org/

φωτογραφίες από την πρώτη διαδήλωση 

http://argentina.indymedia.org/news/2010/10/756044.php

και video

http://argentina.indymedia.org/news/2010/10/755942.php

Από ΚΚΕ4ever

Να που ο επίμονος κι αποφασιστικός αγώνας δικαιώνεται

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟ BANQUET

Την Παρασκευή 15/10/2010 υπογράφτηκε συμφωνία μεταξύ της εργοδοσίας και των 8 εργαζομένων του  BANQUET που περιλαμβάνει τα εξής:
1)      Η εργοδοσία αποδέχεται την επαναπρόσληψη 7 εργαζομένων πλην του Β. Κιτσώνη (οι 7 συνάδελφοι δήλωσαν πως δε θέλουν να επιστρέψουν για εργασία στο BANQUET).
2)      Στον Β. Κιτσώνη θα δοθεί ασφάλιση από τον 10/2010 έως 2/2011, ώστε να συμπληρώσει τις προϋποθέσεις για ταμείο ανεργίας.
3)      Για οφειλές δεδουλευμένων θα καταβληθούν στους εργαζόμενους 55.000 ευρώ συν την αμοιβή του δικηγόρου τους. Σε αυτό το ποσό δεν περιλαμβάνονται οι αποζημιώσεις απολύσεων / δώρα / επιδόματα που έχουν ήδη εισπράξει (16.970 ευρώ για τους 8 συναδέλφους).
4)      Ως αποζημίωση για τις ασφαλιστικές εισφορές των 3 μηνών αναστολής λειτουργίας του Banquet το καλοκαίρι συμφωνήθηκε η 3μηνη σύμβαση από 10/2010 έως 1/2011 για τον 1 συνάδελφο και η πληρωμή των ασφαλιστικών εισφορών στους άλλους 6 συναδέλφους με το ποσό των 7.800 ευρώ.
5)      Η εταιρία αποδέχεται την καταβολή 295 ενσήμων σε 3 συναδέλφους για παρελθόντα έτη.
6)      Η εργοδοσία ανακαλεί τις 18 μηνύσεις που κατέθεσε εναντίον 16 συναγωνιστών και θα ζητήσει την αθώωση για όσες κατηγορίες πάνε αυτεπάγγελτα στο δικαστήριο. Δεν έχει καμία απαίτηση (λόγω ασφαλιστικών μέτρων κλπ.) έναντι των εργαζομένων, της Επιτροπής Αλληλεγγύης και συμπαραστεκόμενων σωματείων. Τα αντίστοιχα (ανακλήσεις μηνύσεων) ισχύουν και για την πλευρά των εργαζομένων. Η εργοδοσία θα καταβάλει όλα τα δικαστικά έξοδα που θα προκύψουν για τις παραπάνω διαδικασίες.
7)      Ως απόρροια της συμφωνίας, οι εργαζόμενοι θα αποσύρουν τις καταγγελίες/αγωγές ενάντια στην εργοδοσία.
..ο αγώνας μας δικαιώνεται...
Μετά από 6 μήνες αγώνα, οι εργαζόμενοι του Banquet και όλοι οι συναγωνιστές τους δικαιωθήκαμε. Αναγκάσαμε την σκληρή εργοδοσία (εκπρόσωπο σ' αυτό τον αγώνα όλων των μεγαλοεργοδοτών του κλάδου) σε πλήρη υποχώρηση. Αυτή η εργοδοσία, που απέλυσε με εξώδικο τον Β. Κιτσώνη και δήλωνε πως τον προσέλαβε για λόγους φιλανθρωπίας, που έκλεισε το κατάστημα από τις 15 Μάη ως τις 20 Αυγούστου εκβιάζοντας οικονομικά τους εργαζόμενους, που χρησιμοποίησε τα πολιτικά της μέσα για να πάει το θέμα στη Βουλή και τα ΜΜΕ προς όφελός της, που απείλησε και τραμπούκισε, που προβόκαρε τις συγκεντρώσεις μας έξω από το κατάστημα, που έστησε βιομηχανία ψευδο-μηνύσεων και ασφαλιστικών μέτρων ενάντια στους συναδέλφους και συναγωνιστές, που χρησιμοποίησε την Ασφάλεια για να συλλάβει εργαζόμενους-συναγωνιστές και να ποινικοποιήσει τον αγώνα μας, που αρνούνταν πως χρωστάει οτιδήποτε στους εργαζόμενους, που χρησιμοποίησε τους υπόλοιπους εργαζόμενους του καταστήματος για να υποσκάψει-διαιρέσει την κινητοποίηση. Απέναντι σ'αυτή την εργοδοσία και τα κρατικά της όπλα, δεν τρομοκρατηθήκαμε, δεν υποχωρήσαμε, φτάσαμε αυτό τον αγώνα μέχρι τέλους, μέχρι τη νίκη. Καθόλου δεν μειώνει την αξία αυτής της νίκης η μη επιστροφή στη δουλειά των συναδέλφων μας, μιας και οι λόγοι αυτής της επιλογής τους (παρά τη δική μας αντίθετη άποψη, και την προτροπή μας να επιστρέψουν στην εργασία τους) είναι ανθρώπινοι και απόλυτα κατανοητοί. Αντίθετα, οι συγκεκριμένοι 8 συνάδελφοι στάθηκαν με το κεφάλι ψηλά σε όλες τις μεγάλες δυσκολίες αυτού του αγώνα και δίνουν το παράδειγμα σε όλους τους εργαζόμενους που δεν εκφράζουν και οργανώνουν την αγανάκτηση και την οργή τους για τις μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας.
Αυτοοργανωνόμαστε - Αγωνιζόμαστε - Νικάμε.
…η αλληλεγγύη όπλο των εργατών...
Αυτός ο αγώνας στηρίχτηκε στην ενεργητικότατη δράση της Επιτροπής Αλληλεγγύης. Όλοι οι συναγωνιστές που πλαισίωσαν την Επιτροπή συντέλεσαν στο να καλυφθούν όλες οι πολιτικές, οικονομικές και πρακτικές πλευρές του αγώνα, που ήταν απαραίτητες για να συνεχίσουμε μέχρι το τέλος. Ανέδειξε πως κάθε εργατικός αγώνας, μικρός ή μεγάλος, αν έχει την ενεργητική αλληλεγγύη άλλων εργαζομένων και της νεολαίας, μπορεί να νικήσει. Έτσι ο αγώνας μας πυροδότησε και τις σημαντικές για τον κλάδο του επισιτισμού κινητοποιήσεις σε «Kαφεναί» και «Barθelonica». Ο αγώνας του Banquet και ο τρόπος που κινήθηκε δείχνει σε μικρογραφία πως μπορούμε να κερδίσουμε πολύ μεγαλύτερους αγώνες, πολύ μεγαλύτερους στόχους.
…1, 2, 3, πολλά Banquet…
Στη σημερινή εποχή, όπου η χούντα κυβερνήσεων-ΔΝΤ-ΕΕ-εργοδοτών οδηγεί τους εργαζόμενους και συνολικά την κοινωνία στο Μεσαίωνα, που όλα αφαιρούνται από τους εργαζόμενους και όλα παραχωρούνται στο Κεφάλαιο, που απειλείται κυριολεκτικά η επιβίωση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που την κρίση του καπιταλισμού θέλουν να την πληρώσουμε εμείς, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν συμβιβαστικές ή υποχωρητικές λογικές όπως αυτές που προβάλλουν οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες κάθε χρώματος. Νικηφόροι και αποτελεσματικοί μπορούν να είναι οι αγώνες με τα βασικά χαρακτηριστικά του αγώνα στο Banquet. Ας τους εξαπλώσουμε παντού!

Για την καλύτερη συζήτηση απολογισμού και συμπερασμάτων από τον αγώνα αυτό, σας καλούμε σε εκδήλωση-συζήτηση την Πέμπτη 21/10 στις 7:00 μ.μ. στο Eργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Επιτροπή Αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων στο BANQUET 

Από indymedia

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς: την Υπουργό Παιδείας, δια βίου μάθησης και Θρησκευμάτων, κα Διαμαντοπούλου Άννα

Κοινοποίηση: α. Περιφερειακό Δ/ντή Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Στερεάς Ελλάδας,

κ. Αργυρόπουλο Ηλία

β. Προϊστάμενο Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, κ. Τζωρτζόπουλο Δημήτριο

γ. Διευθυντή Β/θμιας Εκπαίδευσης Ν. Φωκίδας, κ. Λαγγουράνη Ανάργυρο

Ονομάζομαι Ηλίας Γάτος, είμαι εκπαιδευτικός κλ. ΠΕ03 (Μαθηματικός) και υπηρετώ με οργανική θέση στο Γυμνάσιο Ιτέας του Ν. Φωκίδας.

Όπως γνωρίζετε τα τελευταία χρόνια έχουν συντελεστεί στα σχολεία αρκετές τεχνολογικές εξελίξεις.

Επιπλέον δε όλα τα σημαντικά προγράμματα που έχετε εξαγγείλει, όπως η ψηφιακή τάξη, οι διαδραστικοί πίνακες και γενικότερα η εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στην εκπαιδευτική διαδικασία, όλα μαρτυρούν ότι οι αλλαγές στην παιδεία θα είναι ριζικές. Όμως επιτακτική προϋπόθεση για την επιτυχία των ανωτέρω αποτελεί η...
 προσαρμογή των εκπαιδευτικών στα νέα δεδομένα και επομένως είναι απολύτως αναγκαία η συνεχής ενημέρωση, επιμόρφωση και στήριξη του διδακτικού έργου των εκπαιδευτικών από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (Υπουργείο, Περιφερειακή Δ/νση, Σχολικούς Συμβούλους κλπ.).

Υπηρετώ την εκπαίδευση επί είκοσι πέντε χρόνια μέσα από διάφορες θέσεις και του ιδιωτικού αρχικά και του δημόσιου τομέα στη συνέχεια (ως ιδιοκτήτης φροντιστηρίου, καθηγητής Λυκείου, ιδρυτικό μέλος του Κ.Π.Ε. Άμφισσας, μέλος της εκπαιδευτικής ομάδας του ίδιου Κ.Π.Ε., υπεύθυνος Περιβαλλοντικής Εκπ/σης, καθηγητής στο ΕΠΑΛ Άμφισσας και τα τελευταία χρόνια στο Γυμνάσιο Ιτέας).

Έτσι όλα αυτά τα χρόνια διαπίστωσα ότι ο ρόλος του σχολικού συμβούλου, τουλάχιστον όσον αφορά στην ειδικότητά μου, είναι ανύπαρκτος. Στελέχη της εκπαίδευσης που και θεωρητικά και πρακτικά θα έπρεπε να μας φωτίζουν με τις γνώσεις τους και την εμπειρία τους αποδεικνύονται στην πράξη ότι δεν ενδιαφέρονται ουσιαστικά για όσα συμβαίνουν στα σχολεία. Ο ρόλος τους είναι τυπικός, περισσότερο κάνουν δημόσιες σχέσεις παρά παραγωγή εκπαιδευτικού έργου. Παράλληλα δε η φυσική τους παρουσία στα σχολεία σε αρκετές περιπτώσεις δίνει την εντύπωση ότι γίνεται κυρίως και για να δικαιολογήσουν τις χρηματικές τους αποζημιώσεις. Σε κάποιες δε περιπτώσεις σχολικών συμβούλων δεν υπάρχει ούτε καν η φυσική παρουσία.

Προς ενίσχυση των ανωτέρω διαπιστώσεών μου, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, την περίπτωση του Σχολικού Συμβούλου Μαθηματικών υπεύθυνου για τους νομούς Φωκίδας και Βοιωτίας, κου Μανωλόπουλου Μιχαήλ. Ο κος Μανωλόπουλος έχει να εμφανισθεί στα σχολεία της Ιτέας και γενικὀτερα σε σχολεία της Φωκίδας περίπου δύο χρόνια. Στο διάστημα αυτό επικοινωνεί μαζί μας μόνο με επιστολές. Στις 6/9/2010 μας έστειλε ένα έγγραφο με αριθμ. πρ. 274 και θέμα «Καινούρια σχολική χρονιά», όπου μεταξύ άλλων μας ενημέρωσε ότι θα βρίσκεται στο γραφείο του κάθε Δευτέρα, για να συζητήσουμε όποιο θέμα προκύψει κατόπιν συνεννοήσεως. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα μαζί του παρουσία συναδέλφων της ίδιας αλλά και διαφορετικής ειδικότητας προκειμένου να μας διευκρινίσει τι ακριβώς εννοεί, μου εξήγησε ότι όποιος έχει κάποιο πρόβλημα, θα κλείνει ραντεβού μαζί του και θα πηγαίνει στη Λιβαδειά (έδρα του συμβούλου), για να το συζητήσουν. Στην παρατήρησή μου ότι ο ρόλος του συμβούλου είναι να επισκέπτεται ο ίδιος τα σχολεία και όχι να συναντούν οι εκπαιδευτικοί το σύμβουλο στο γραφείο του, μου απάντησε ότι αυτό είναι θέμα που το αποφασίζει ο ίδιος και εφόσον του το ζητήσει ο διευθυντής του σχολείου. Λίγες μέρες αργότερα, όταν ο Δ/ντης Εκπ/σης Φωκίδας, κος Λαγγουράνης Ανάργυρος, επισκέφτηκε το σχολείο μας τον ενημέρωσα σχετικά παρουσία του συλλόγου διδασκόντων και του ζήτησα να παρέμβη προκειμένου ο κος Μανωλόπουλος να επισκεφτεί το σχολείο μας για διάφορα θέματα της μαθηματικής επιστήμης και όχι μόνο. Μέχρι σήμερα, ανεξάρτητα αν έγινε η παρέμβαση από την πλευρά του κου. Λαγγουράνη, ο κος Μανωλόπουλος λάμπει δια της απουσίας του.

Ύστερα από τα παραπάνω εύλογα τίθενται τα παρακάτω ερωτήματα:

Α. Ποιος είναι τελικά ο ρόλος του Σχολικού Συμβούλου;

Β. Η επικοινωνία του με τους εκπαιδευτικούς γίνεται μόνο μέσω του διαδικτύου και των σχετικών εγγράφων;

Γ. Η αναβάθμιση της παιδείας θα γίνει με ξεπερασμένες μεθόδους και αλαζονικές αντιλήψεις του τύπου «εγώ αποφασίζω αν θα έρθω στα σχολεία και πότε»;

Δ. Αν γίνουμε θιασώτες της ίδιας λογικής και εγκαταλείψουμε τη μαχόμενη εκπαίδευση, μήπως θα πρέπει να δώσουμε και εμείς οι εκπαιδευτικοί τους αριθμούς των κινητών μας τηλεφώνων προκειμένου να λύνουμε, αν θέλουμε, τα προβλήματα των μαθητών από τα σπίτια μας;

Σας ευχαριστώ θερμά και μόνο που διαβάσατε την επιστολή μου, γνωρίζοντας το βεβαρημένο του χρόνου και των υποχρεώσεών σας, και είμαι στη διάθεσή σας σε περίπτωση που χρειαστείτε περισσότερη ενημέρωση.

Με τιμή

Ηλίας Γάτος

Εκπ/κός Γυμνασίου Ιτέας

Κείμενο από Σιββύλα 
Λογότυπο από  antistachef

Συμβαίνουν και εις Παρισίους

Contre l’exploitation, bloquons l’économie! 
Ενάντια στην εκμετάλλευση, να μπλοκάρουμε την οικονομία!

“Μα καλά, κάνετε απεργία εν μέσω κρίσης;”
Συνδικαλιστικές ηγεσίες, αφεντικά και βουλευτές της αριστεράς και της δεξιάς, μοιράζονται το ίδιο αίσθημα υπευθυνότητας. Στο όνομα του “οικονομικού ρεαλισμού”, υποτίθεται ότι οφείλουμε να αποδεχθούμε την αναγκαιότητα μιας ολοένα κι αγριότερης εκμετάλλευσης. Ιδού το ιδεολογικό όπλο που συστηματικά στρέφουν ενάντια σ’ οποιονδήποτε εξεγείρεται ενάντια σ’ αυτό το σύστημα.
“Εν μέσω κρίσης, θέλετε να κάνετε ζημιά στην οικονομία; θα φταίτε για τις απολύσεις…”
Στο όνομα της ίδιας ψευτο-λογικής, ορισμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες αρνούνται να διεκδικήσουν όχι μόνο την απόσυρση του νομοσχεδίου αλλά ούτε καν μια μεταρρύθμισή του. Κάποιοι άλλοι, για λόγους τακτικισμού, απαιτούν την απόσυρση, αλλά αρνούνται να συμβάλουν στην αποκατάσταση μιας πραγματικής ισορροπίας δυνάμεων: μέσα απ’ τη γενική απεργία, τα μπλόκα, το σαμποτάζ, κλπ. Τα συνδικάτα, που υποτίθεται ότι μιλούν στ’ όνομα των εργαζομένων, έχουν αυτή τη λειτουργία: της συνδιαχείρισης αυτής της ταξικής κοινωνίας μέσω της διαπραγμάτευσης και της διαμεσολάβησης.
Σήμερα, τα κεντρικά συνδικάτα προσπαθούν να ελέγξουν και να περιορίσουν τον ανταγωνισμό, μονοπωλώντας τα διεκδικητικά πλαίσια. Εμποδίζουν την όξυνση του αγώνα, κι αυτό έχει τεράστια σημασία: Δεν έχουν βγάλει ούτε μια προκήρυξη που να μην κινδυνολογούν για κατευθυνόμενες συγκρούσεις.
Επιπλέον, πολλοί εργαζόμενοι που, έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στον μύλο που αλέθουν την υπεραξία τους τ’ αφεντικά, δεν επιθυμούν διόλου έναν αγώνα με μόνο στόχο να διασφαλίσει τα ψίχουλα που ρίχνουν ως τώρα τ’ αφεντικά. Είναι πολλοί επίσης που δεν επιρρεάζονται άμεσα απ’ το νομοσχέδιο: άνεργοι και όσοι ζουν με επιδόματα, περιοδικά εργαζόμενοι, μετανάστες χωρίς χαρτιά, μαθητες ή φοιτητές για τους οποίους η αγορά εργασίας δεν επιφυλάσσει ούτε μια ελάχιστη προσοδό, συνταξιούχοι που ήδη λαμβάνουν μια μίζεροι σύνταξη κ.α… Και που παρ’ όλ’ αυτά, κατανοούν και συμμετέχουν στο κίνημα που αναδύεται. Είμαστε πολλοί που συμμετέχουμε περισσότερο σ’ ένα κοινωνικό κίνημα παρά σε μια διαμαρτυρία εναντίον ενός νόμου που μας θίγει. Που επιθυμούμε μια μεγαλύτερη ώθηση στον ισχύοντα συσχετισμό δυνάμεων, από πορείες-κηδείες στη γωνία μεταξύ δημοκρατίας και έθνους.
Χωρίς τις πρωτοβουλίες που θα ξεπερνούν τα θεσμικά πλαίσια, χωρίς μια απεργία που θα ξεβράσει τους εργατοπατέρες των συνδικάτων, δε θα υπάρξει μια πραγματική αντίρροπη δύναμη που συνιστά ένα πραγματικό κοινωνικό κίνημα στη γέννησή του. Ένα κίνημα μέσα στο οποίο οι συντεχνιακές διεκδικήσεις ξεπερνιούνται και οι γραφειοκράτες χάνουν το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους, όπου οι δράσεις απαντούν σε ανησυχίες που ευρείες από το μονοδιάστατο ζήτημα της σύνταξης, όπου ο αγώνας δεν περιορίζεται στην υπεράσπιση υποτιθέμενων κεκτημένων.
Κρατώντας στο μυαλό μας τον δρόμο που μένει να διανύσουμε, ας οργανώσουμε τη λύσσα μας.
Υπάρχουν πολύ περισσότερα να πάρουμε, απ’ αυτά που μας προορίζουμε!
Ραντεβού στο τέλος της πορείας, πίσω απ’ το πανώ:
“Τα αφεντικά δεν καταλαβαίνουν παρά μια γλώσσα: απεργία, μπλόκα, σαμποτάζ!”

Μετάφραση προκήρυξης-καλέσματος στην πορεία του Παρισιού στις 12/10



«Gaspillez le carburant» – Ξοδέψτε τα καύσιμα!

Κάλεσμα των απεργών προς όλους τους εργαζομένους που χρησιμοποιούν οχήματα στο πλαίσιο της εργασίας τους:
Στο σημερινό απεργιακό κίνημα που εξαπλώνεται, η απεργία των εργαζομένων στα διυλιστήρια είναι στρατηγικής σημασίας για ολόκληρη την εργατική τάξη. Στην ερώτηση πώς να βοηθήσουμε τον αγώνα των εργατών στα διυλιστήρια, απαντάμε: “πηγαίντε για βενζίνη στα πρατήρια!”
Για τους περισσότερους μισθωτούς και μισθωτές, η τιμή της βενζίνης πληρώνεται από την τσέπη τους και πρέπει να κάνουν οικονομία… όμως για δεκάδες χιλιάδες μισθωτούς, στις μεταφορές, διανομείς, και αρκετοί ακόμα τομείς, χρησιμοποιούν καθημερινά οχήματα στο πλαίσιο της εργασίας τους, κι εδώ είναι το αφεντικό που “πληρώνει” για τη βενζίνη!
Αν είστε σε τέτοια θέση και για τον έναν ή τον άλλον λόγο δεν μπορείτε να απεργήσετε (η καλύτερη αλληλεγγύη στους εργάτες των διυλιστηρίων παραμένει η συμμετοχή στο κίνημα προς μια γενικευμένη απεργία μέχρι την απόσυρση του νόμου για το συνταξιοδοτικό), αρκεί να κάνετε αυτό: να σπαταλήσετε τα καύσιμα!
Θα γνωρίζεται πολλές συμβουλές για την εξοικονόμηση καυσίμων, αρκεί λοιπόν να κάνετε ακριβώς τ’ αντίθετο. Έτσι, μεταξύ των συμβουλών που δίνονται για την εξοικονόμηση, διαβάζουμε “το άναμμα των φώτων σημαίνει μεγαλύτερη κατανάλωση απ’ το να οδηγείτε με σβηστά φώτα”. Το ίδιο ισχύει για υαλοκαθαριστήρες, ραδιόφωνο, κλιματισμό… Στο κυνήγι της σπατάλης, ο κλιματισμός είναι ένας ακόμα μεγάλος εχθρός. Βάλτε το κλιματιστικό να δουλεύει, και θα καταφέρετε τουλάχιστον ένα 20% παραπάνω κατανάλωσης καυσίμου. Ξέρετε λοιπόν τί πρέπει να κάνετε, και υπάρχει ακόμα ένα πλήθος άλλων τρόπων. Σε ορισμένα επαγγέλματα, είναι επίσης εφικτό να χαθούν απ’ την πορεία τους και να κάνουν μερικές δεκάδες χιλιόμετρα παραπάνω.
Με δεκάδες χιλιάδες μισθωτούς που χρησιμοποιούν τα οχήματά τους και που, χωρίς να χάσουν οι ίδιοι μια δεκάρα, θα κατασπαταλήσουν τα καύσιμα, τα αποθέματα θα στραγγίσουν πολύ γρηγορότερα και η απεργία των συντρόφων στα διυλιστήρια θα γίνει πολύ πιο αισθητή και θ’ αρχίσει να αγγίζει άμεσα το σύνολο των λειτουργιών της καπιταλιστικής οικονομίας, πιέζοντας πολύ πιο σθεναρά την κυβέρνηση να αποσύρει το πετσόκομμα των συντάξεών μας.

Des travailleurs en lutte – Εργαζόμενοι στον αγώνα

Κείμενα από  Πρακτορείο Rioters
Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη από Καθημερινή

Μπλέξαμε τη βούρτσα με τη σούστα

Δεν ξέρω αν το γνωρίζατε, αλλά «οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι ένα παιχνίδι ανταγωνισμού». Στην ανθρώπινη Ιστορία, συνεπώς, οι διεθνείς σχέσεις υπήρξαν πάντοτε ένα ατελείωτο γαϊτανάκι από ανταλλαγές φιλοφρονήσεων, συνεργασίες και ερωτικά καυγαδάκια. Ποιος όμως είναι ο ρομαντικός Δον Κιχώτης που έχει αυτή την άποψη για την εξωτερική πολιτική;
Ποιος άλλος από τον υπουργό μας επί των Εξωτερικών Δημήτριο Δρούτσα, ο οποίος τη διατύπωσε επιχειρώντας, σε συνέντευξή του στην ισραηλινή εφημερίδα Jerusalem Post, να πείσει για το ότι «η εξέλιξη των διμερών σχέσεων Ελλάδας - Ισραήλ δεν πρέπει να συσχετίζεται με την επιδείνωση των διμερών σχέσεων Τουρκίας - Ισραήλ». Εξ άλλου «η κάθε μία από τις διμερείς σχέσεις έχει τη δική της δυναμική και το δικό της ιστορικό υπόβαθρο. Αυτό που κάνουμε σήμερα είναι να γράφουμε νέες σελίδες στην ιστορία των σχέσεων Ελλάδας - Ισραήλ».

Στην ίδια συνέντευξη στην Jerusalem Post ο δημοσιογράφος Χερμπ Κέινον είχε την... έμπνευση – αλλά και την ανοχή του υπουργού μας – να ρωτήσει: «Τι θα κάνετε αν η Τουρκία απαγορεύσει την πραγματοποίηση πτήσεων ισραηλινών αεροπλάνων στον ελληνικό εναέριο χώρο;»!

Ελεγχόμενη πτώχευση στην Απογευματινή

Ο Σαραντόπουλος μόλις πριν λίγο ανακοίνωσε στους απλήρωτους εργαζόμενους ότι έκανε αίτηση υπαγωγής της Απογευματινής στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Σύμφωνα με το blog "Μαχόμενη Δημοσιογραφία" ο ίδιος δήλωσε ευθαρσώς στην εκπρόσωπο των εργαζομένων ότι προέβη σε αυτή την κίνηση, όχι µόνο διότι δεν έγινε δεκτή η αίτηση του για δάνειο, αλλά και ενόψει του δικαστηρίου αύριο για τα ασφαλιστικά μέτρα που έχουν καταθέσει οι εργαζόµενοι. Τα ακριβή του λόγια: «Δεν πρόκειται να πληρώσω τα δεδουλευµένα στους εργαζόµενους, και όταν µπει διαχειριστής ή όταν βρεθεί αγοραστής, τότε αυτός να σας δώσει τα λεφτά σας».

Μετά από αυτές τις εξελίξεις οι εργαζόμενοι έχουν καλέσει γενική συνεύλευση για τις 6 το απόγευμα. Εφτασε επιτέλους η ώρα τα αφεντικά να πάρουν τις απαντήσεις που τους αρμόζουν. Ας μην επιτραπεί από τους εργαζόμενους η έξοδος του Σαραντόπουλου από το κτήριο, μέχρις ότου εξασφαλίσει τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις των εργαζομένων.

Τι είναι το άρθρο 99
Είναι ένα χρονικό περιθώριο για εταιρείες που βρίσκονται ένα βήμα πριν την πτώχευση, προκειμένου -υποτίθεται- να αποπληρώσουν τις οφειλές τους προς τους πιστωτές. Σημαντική σημείωση: κατα το διάστημα που μια εταιρεία έχει υπαχθεί στο άρθρο 99 δεν μπορούν να γίνουν κατασχέσεις περιουσιακών της στοιχείων, αλλά ούτε και να στραφεί κάποιος ατομικά κατά της εταιρείας. Κάλλιστα όμως μπορούν να γίνουν από την πλευρά της εταιρείας εκποιήσεις περιουσιακών στοιχείων ή ακόμη και μεταβιβάσεις σε "δικά της" πρόσωπα και να επέλθει έτσι σε λίγο καιρό η πτώχευση εντελώς ανώδυνα για τον επιχειρηματία, έχοντας καταχραστεί αρκετές χιλιάδες ευρώ από τους εργαζόμενους, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η πλειοψηφία των πιστωτών.

Στη διαδικασία υπαγωγής στο άρθρο 99 θα πρέπει να συμφωνήσει το 51% των πιστωτών. Τότε ένας ορκωτός ελεγκτής αναλαμβάνει να διαπραγματευθεί το χρέος της εταιρείας και συνήθως προτείνεται η αποπληρωμή ενός ποσοστού 60-80% τους συνολικού χρέους.

Ο χρονικός ορίζοντας όλης αυτής της διαδικασίας μπορεί να φτάσει και τους 15 μήνες ενώ με διάφορα παραθυράκια ο χρόνος αυτός επιμηκύνεται κι άλλο. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι οι εργαζόμενοι της εταιρείας παραμένουν υπό καθεστώς ομηρείας να δουλεύουν απλήρωτοι για το αφεντικό τους με τη σημαντική διαφορά ότι δεν μπορούν πλέον να στραφούν ούτε καν νομικά εναντίον του.

Το άρθρο 99 προστέθηκε στον πτωχευτικό κώδικα όλως τυχαίως το 2007, τότε που κανείς δεν ήξερε για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και "λεφτά υπήρχαν". Διάφοροι παράγοντες της οικονομίας προέβλεπαν με περίσσιο κυνισμό ότι το 2010 θα είναι η χρονιά του "άρθρου 99", και να που μετά τους εργαζόμενους στις Ατλάντικ, Betanet, ATTIKAT, Αφοι Μεσοχωρίτη, Έδραση, Ελληνικές Ιχθυοκαλλιέργειες, ΣΑΟΣ, Έντεχνος, Ektasis, Πεντελικόν και Ridenco Commercial ήρθε και η σειρά των εργαζόμενων στην Απογευματινή. 

Ποιός θα είναι άραγε ο επόμενος;

Από Κατάληψη ΕΣΗΕΑ

Πηγή: http://www.capital/

(Για την αξιοποίηση του άρθρου 99 από επιχειρήσεις των ΜΜΕ δείτε και σχετική ανάρτηση του Παρατύπως )

Διαβάστε περισσότερα... 

«Je lutte des classes»: η ανατομία της σύγκρουσης στη Γαλλία

Το κίνημα κατά της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης στη Γαλλία σημείωσε την Τρίτη μια σημαντική επιτυχία, που όχι μόνο μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική για την πορεία της γαλλικής κοινωνίας αλλά στέλνει ένα μήνυμα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σε μια από τις μαζικότερες κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, εκατομμύρια άνθρωποι αμφισβήτησαν την κυρίαρχη λογική των «αναγκαίων» μεταρρυθμίσεων, εις βάρος του κόσμου της εργασίας. Η δυναμική των κινητοποιήσεων όμως δεν ήταν δεδομένη· χτίστηκε σιγά σιγά πάνω σε ορισμένες θεμελιώδεις προϋποθέσεις: σοβαρή συνδικαλιστική δράση στους χώρους δουλειάς αντί μιας γενικόλογης ρητορείας που θα εξαργυρωθεί πολιτικά σε κάποιες εκλογές, ενότητα δράσης των συνδικάτων και της Αριστεράς αντί της πολυδιάσπασης και του διαρκούς ανταγωνισμού, μακρόπνοος σχεδιασμός των κινητοποιήσεων (οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν στις αρχές Ιουνίου) αντί μιας «συμβολικής» μεγάλης διαμαρτυρίας, χωρίς συνέχεια. Μάλλον χρειαζόμαστε κι εμείς μερικά μαθήματα γαλλικών.

Κώστας Σπαθαράκης

Μαθήματα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας

Άσκηση 1

Να βρεθεί:

Η πιθανότητα να συμβεί τρεις φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα,

με πληθυσμό 8,000,000 (έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί...

Παππούς, Γιος και Εγγονός της ίδιας οικογένειας.

Ξαναλέμε ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ ΜΙΑ !

Άσκηση 2

Να βρεθεί:

Η πιθανότητα να...
 συμβεί επτά φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα,

με πληθυσμό 8,000,000 (κατοίκων έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί Πατέρας και Γιος.

Οι απαντήσεις.

A) Aπό παππού σε γιο και εγγονό

O Δημήτριος Pάλλης (1844-1921) πέντε φορές πρωθυπουργός (1897, 1903, 1905, 1909 και 1920-21).

O γιος του Iωάννης (1878-1946) μια φορά (κατοχικός 1943-44).

Γιος και εγγονός ήταν ο Γεώργιος (1918-2006) μια φορά πρωθυπουργός ( 1980-81).

Aξίζει να σημειωθεί ότι Γ. Pάλλης ήταν και εγγονός πρωθυπουργού από τη μητέρα του (κόρη του Γ. Θεοτόκη).

O Γεώργιος Παπανδρέου (1888-1968) τέσσερις φορές πρωθυπουργός (1944, 1944-1945, 1963 και 1964-65 ).

O Aνδρέας Παπανδρέου (1919-1996) τρεις (1981-85, 1985- 89 και 1993-96).

Γιος και εγγονός είναι ο Γιώργος μόλις άρχισε την πρώτη θητεία.

O Διομήδης Kυριακός (1811-69) κατέκτησε το αξίωμα μια φορά (1863).

Tο ίδιο και ογδόντα χρόνια αργότερα (1949) ο εγγονός του Aλέξανδρος Διομήδης - Kυριακός (1875-1951)

Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσε να προστεθεί άλλη μια περίπτωση.

Πρόκειται για τον Γεώργιο Kουντουριώτη (1782-1858) , που κάθισε στην καρέκλα μια φορά (1848)

και ο εγγονός του Παύλος (1855-1935) έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1924-1929).

B) Aπό πατέρα σε γιο

O Σπυρίδων Tρικούπης (1788-1873) υπήρξε ο πρόεδρος (πρωθυπουργός) του πρώτου νεοελληνικού υπουργικού συμβουλίου (1833).

O γιος του Xαρίλαος (1832-1896) διατέλεσε εφτά φορές πρωθυπουργός ((1875, 1878, 1880, 1882-85, 1886-90, 1892-3

και 1893-1895).

O Θρασύβουλος Zαΐμης (1825-1889) δυο φορές πρωθυπουργός (1869-70 και 1871).

O γιος του Aλέξανδρος οχτώ φορές πρωθυπουργός (1897, 1901, 1915, 1916, 1917, 1926, 1927 και 1928) και Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1929-1935).

Aς προστεθεί ότι ο Aνδρέας πατέρας του πρώτου και παππούς του δεύτερου είχε διατελέσει πριν την έλευση του Kαποδίστρια και μετά τη δολοφονία του πρόεδρος της «Διοικητικής Eπιτροπής Eλλάδος» (αξίωμα ανάλογο του πρωθυπουργού).

O Eλευθέριος Bενιζέλος (1864-1936) εννιά φορές πρωθυπουργός (1910-15, 1915, 1917-20, 1924, 1928-29, 1929-32, 1932, 1932-33, 1933) .

O γιος του Σοφοκλής ορκίστηκε πέντε φορές (1944 και κατά διαστήματα το 1950-51).

O Γεώργιος Θεοτόκης (1844-1916) τέσσερις φορές (1899-1901, 1903 και 1903-05) .

O γιος του Iωάννης (1880-1961) μια (1950).

Το ξαναγράφω - αυτό έγινε ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ σε 189 χρόνια!

ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ''ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ...

Για τη δημοκρατία βέβαια δεν βάζουμε καν το χέρι μας στην φωτιά, γιατί, κατά βάση, είμαστε κρυφό-βασιλικοί οι ...κερατούκληδες, αλλά υποβιβάζει την "μαγκιά" μας να παραδεχθούμε κάτι τέτοιο...

Άλλωστε είμαστε το μόνο έθνος στην ιστορία που απήτησε δυο φορές ξένο βασιλιά για να τον κυβερνήσει και τους εξόρισε σχεδόν όλους, μεταξύ άλλων, με το πρόσχημα ότι, σαν υπερήφανοι Ελληνες, δεν δεχόμαστε την κληρονομικότητα...

Είμαστε ή δεν είμαστε Εθνος ανισορρόπων ;...

"...Σ' αυτόν τον τόπο των παράλληλων μονόλογων,

όπου όλοι είμαστε τόσο τραγικά αυτοδίδακτοι..."

Γιώργος Σεφέρης, 1900-1971, Νόμπελ 1962

Καθ. Ε. Μυτιληναίου

Παν/μιο Πατρών - Τμήμα Φυσικής

Κείμενο από Σιβύλλα

Φώτο από bansky

Οι τέσσερις ζωές του «ιρλανδικού μοντέλου»

Η πραγματικότητα της ιρλανδικής οικονομίας επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους: το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας έχει εκτοξευθεί στο 32% του ΑΕΠ! Την ίδια στιγμή, το Δουβλίνο διαπιστώνει ότι το πρόγραμμα λιτότητας που εφαρμόζει για να καθησυχάσει τους επενδυτές επιδεινώνει την ύφεση και... προκαλεί την ανησυχία των αγορών. Διόλου απίθανο, λοιπόν, ο κέλτης «καλός μαθητής» να βρεθεί στη γωνία των αφερέγγυων, μαζί με τον έλληνα «σκράπα».
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα μετάλλαξη του ιρλανδικού μοντέλου, αυτή τη φορά λιγότερο αξιοθαύμαστη από τις προηγούμενες.
«Οταν ο υπουργός Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού της Κολομβίας επισκέφθηκε, πριν από μερικές εβδομάδες, την αίθουσα σύνταξης της "Wall Street Journal", η Ιρλανδία ήταν το τελευταίο θέμα στο οποίο θα περίμενα να αναφερθεί. Προς μεγάλη μου έκπληξη, οι πρώτες του κουβέντες ήταν για την Ιρλανδία». Ετσι, στις αρχές Μαρτίου του 2008, η Μαίρη Αναστάζια Ο' Γκράντι συμπεραίνει κατάπληκτη: «Η Μπογοτά ενδιαφέρεται έντονα για το ιρλανδικό μοντέλο» («Wall Street Journal», 25 Μαρτίου 2008). Ομως, δεν επρόκειτο για κάποια περίεργη, ξαφνική μανία της κολομβιανής κυβέρνησης.

Μεγάλη Ελλάδα

Παίζουν : AbOvo
Σενάριο : John Palaiologos
Σκηνοθεσία : White Room
http://www.megaliellada.gr/

Η παρά φύσιν σχέση Αριστεράς-Εκκλησίας

Θα είμαι σύντομος. Κουράστηκα να επισημαίνω τις διασυνδέσεις Εκκλησίας και Αριστεράς που πολλές φορές παίρνουν τη διάσταση σκιάς σκανδάλου όταν η Αριστερά συγκαλύπτει ιερές υποθέσεις που βοούν. Και το κάνει αυτό συχνά ειδικά στα κρούσματα της ιερής ατιμώρητης παιδεραστίας τις οποίες καλύπτει και αυτή με πέπλο σιωπής, αποφεύγοντας να ζητήσει τιμωρία των ενόχων και καταβολή χρηματικής αποζημίωσης από την Εκκλησία στα φτωχά και απροστάτευτα κατά κανόνα θύματα. Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ βοούν για τα αίσχη του πάπα αλλά και αρκετών ορθόδοξων κληρικών, κι όμως η ελληνική Αριστερά δεν παρεμβαίνει για να στιγματίσει την ατιμωρησία και τη συγκάλυψη, ούτε για να προτείνει θεσμικές αλλαγές ώστε να προλάβει και να προστατεύσει τα παιδάκια των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων, σχολείων και αδελφοτήτων που είναι εκτεθειμένα σε τέτοιες συμπεριφορές,

Προχτές στη Βουλή, είχαμε άλλο ένα κρούσμα συμμετοχής της Αριστεράς στη θρησκευτική υποκρισία αυτής της χώρας. Διαβάζω στα ΝΕΑ: “...Η Λιάνα Κανέλλη έκανε-όπως πάντα-τον σταυρό της, αλλά ο αγιασμός της Βουλής είχε φέτος πολλές απουσίες. …Α, πριν το ξεχάσω, διότι είναι σημαντικό: απουσίαζε η πλειονότητα των βουλευτών του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιοι ήταν εκεί; Από το ΚΚΕ- πλην Λιάνας- ήταν οι Αντώνης Σκυλλάκος, Κώστας Καζάκος, Διαμάντω Μανωλάκου και Σπύρος Χαλβατζής. Από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι Παναγιώτης Λαφαζάνης, Βασίλης Μουλόπουλος και Θοδωρής Δρίτσας.Από τη Δημοκρατική Αριστερά ήταν μόνον ο Θανάσης Λεβέντης…”. Μόνον το ¼ της Κ.Ο. της Δ.Α! Να είμαστε και ευχαριστημένοι δηλαδή.

Lost Bodies - Σε καλό μας

Γελάστε γελάστε πολύ
κι΄αν είναι οι μισθοί χαμηλοί
τις έγνοιες ξεχάστε
τις έγνοιες πετάξτε
γελάστε γελάστε πολύ

Κι΄αν είναι οι μισθοί χαμηλοί
κι΄αν είναι η ζωή ακριβή
τις έγνοιες ξεχάστε
τις έγνοιες πετάξτε
γελάστε γελάστε πολύ

Τσακίστε τους
γαμήστε τους
ξεσκίστε τους
πατήστε τους

Οι στρατιές των ανέργων
οι στρατιές των εξαθλιωμένων
οι στρατιές των απελπισμένων

Να μπουκάρουμε μέσα στη βουλή
να καταλάβουμε τους ραδιοφωνικούς σταθμούς
να κάψουμε τα υπουργεία

Πάνω τους
Φάτε τους
Γαμήστε τους
Τσακίστε τους

Γελάστε γελάστε πολύ
κι΄αν είναι οι μισθοί χαμηλοί
τις έγνοιες ξεχάστε
τις έγνοιες πετάξτε
γελάστε γελάστε πολύ

Hasta la Victoria Siempre

Σαν σήμερα, 9 Οκτώβρη 1967, ένα περίπολο του βολιβιανού στρατού, τουφέκιζε τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, αιχμάλωτο και ταλαιπωρημένο μετά από μέρες σκληρής καταδίωξης.

Εις μνήμην του και έναντι καλύτερου άλλου τρόπου να τον θυμόμαστε, δημοσιεύω το αποχαιρετηστήριο γράμμα του στον Φιντέλ Κάστρο, περίπου δύο χρόνια πιο πριν, όταν παραιτήθηκε από κάθε άλλο επίσημο αξίωμα που είχε στην Κούβα, και με λίγους πιστούς συντρόφους του περνούσε στην παρανομία για να βοηθήσει την υπόθεση της παγκόσμιας επανάστασης.


Φιντέλ,

Αυτή τη στιγμή θυμάμαι πολλά πράγματα-όταν σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρίας-Αντωνίας, όταν μου πρότεινες να σε ακολουθήσω, την ένταση της προετοιμασίας. Μια μέρα ήρθαν και μας ρώτησαν ποιος θα έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου μας. Τότε συνειδητοποιήσαμε την πιθανότητα αυτή.

Αργότερα μάθαμε ότι ήταν αλήθεια, ότι σε μια επανάσταση νικά κανείς ή πεθαίνει (αν είναι πραγματική). Πολλοί σύντροφοι έπεσαν στην πορεία προς τη νίκη. Σήμερα τα πάντα έχουν ένα λιγότερο δραματικό τόνο, επειδή είμαστε πιο ώριμοι, αλλά το γεγονός επαναλαμβάνεται.

Αισθάνομαι ότι έχω κάνει το καθήκον μου προς την Κουβανέζικη επανάσταση, στο έδαφός της, και αποχαιρετώ εσένα, τους συντρόφους, το λαό σου ο οποίος είναι τώρα δικός μου. Παραιτήθηκα επίσημα από τις θέσεις μου στην ηγεσία του κόμματος, το πόστο μου σαν υπουργός, το βαθμό μου σα διοικητής και την υπηκοότητά μου. Δεν έχω κανένα πια δεσμό νομικά με την Κούβα. Οι μόνοι δεσμοί που εχω είναι άλλης φύσεως-αυτοί που δεν σπάνε όπως οι διορισμοί σε πόστα.

Ανασκοπώντας τη ζωή μου, πιστεύω ότι δούλευα με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για να εδραιώσω την επαναστατική κατάκτηση.  Το μόνο μου σοβαρό λάθος ήταν το ότι δεν σου έδειξα αρκετή εμπιστοσύνη απ’ τις πρώτες στιγμές στη Σιέρα Μαέστρα και το ότι δεν κατάλαβα αρκετά γρήγορα τις ηγετικές και επαναστατικές σου ικανότητες. Έζησα υπέροχες στιγμές δίπλα σου και αισθάνομαι την τιμή να ανήκω στους ανθρώπους σου στις λαμπρές μα λυπημένες μέρες της κρίσης της Καραϊβικής. Λίγοι πολιτικοί είναι στις μέρες μας τόσο λαμπροί όσο εσύ.

Είμαι επίσης περήφανος που σε ακολούθησα χωρίς δισταγμό, που ταυτίστηκα με τον τρόπο που σκέφτεσαι και που εκτιμάς τους κινδύνους. Άλλα έθνη του κόσμου χρειάζονται τις ταπεινές μου προσπάθειες συμπαράστασης. Μπορώ να κάνω αυτό που εσύ δεν μπορείς λόγω της ευθύνης σου στην αρχηγία της Κούβας, και έφτασε ο καιρός να αποχωριστούμε.  Πρέπει να ξέρεις ότι αυτό το κάνω με ανάμεικτα συναισθήματα. Αφήνω εδώ την πιο αγνή μου ελπίδα σαν χτίστης και σαν αγαπημένος αυτών που λατρεύω. Και αφήνω τους ανθρώπους που με δέχτηκαν σα γιο. Αυτό πληγώνει ένα μέρος της ψυχής μου. Μεταφέρω στα πεδία των νέων μαχών την πίστη ότι με δίδαξες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, το αίσθημα της εκπλήρωσης ενός απ’ τα πιο ιερά καθήκοντα: να πολεμάς όπου και να είσαι τον ιμπεριαλισμό. Αυτό είναι μια πηγή δύναμης και ακόμη, γιατρεύει τις βαθύτερες πληγές.

Δηλώνω για άλλη μια φορά ότι απαλλάσσω την Κούβα από κάθε ευθύνη, εκτός απ’ αυτή που προέρχεται απ’ το παράδειγμά της. Αν ο θάνατος με βρει κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι αυτό το λαό και ειδικά για σένα. Είμαι ευγνώμων για τη διδασκαλία και το παράδειγμά σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να σταθώ πιστός μέχρι τις τελικές συνέπειες των πράξεών μου. Πάντα ταυτιζόμουν με την εξωτερική πολιτική της επανάστασής μας, όπως και συνεχίζω. Όπου κι αν βρίσκομαι, θα αισθάνομαι την ευθύνη του να είσαι Κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα συμπεριφέρομαι.

Δεν λυπάμαι που δεν άφησα τίποτα υλικό στη γυναίκα και τα παιδιά μου. Είμαι ευτυχισμένος που έγινε έτσι. Δε ζητώ τίποτα γι αυτούς γιατί το κράτος θα φροντίσει να έχουν αρκετά για να ζήσουν και να μορφωθούν. Θα είχα πολλά να πω σ’ εσένα και το λαό μας, αλλά αισθάνομαι ότι είναι άχρηστα. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που θα ήθελα και δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύω σελίδες.

Πάντα μπροστά για τη νίκη!

Πατρίδα ή θάνατος!

Σε αγκαλιάζω με όλο τον επαναστατικό μου ζήλο.

Γράφτηκε: 3 Οκτώβρη 1965 

Πηγή: «Κείμενα», Σύγχρονη Εποχή 1988

Από ΣΧΣ 

Είσαι νέος; Είσαι άνεργος; Είσαι trendy!!!!!!!!!!!!!!

Μυστήρια πράγματα στο Εκουαδόρ: Οι μπάτσοι εξεγείρονται και την πέφτουν στον Κόρεα και ο στρατός απαντά σκοτώνωντας 2 μπάτσους

Οι αστυνομικοί εξεγέρθηκαν διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές παροχών. Ο Κορέα πήγε να μιλήσει στους συγκεντρωμένους αστυνομικούς. Δέχθηκε επίθεση με δακρυγόνο και προπηλακίστηκε. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της αστυνομίας, όπου κατήγγειλε απόπειρα πραξικοπήματος. Επενέβη ο στρατός και ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας και τον απεγκλώβισαν. Η Le Monde μεταδίδει ότι σύμφωνα με τον Ερυθρό Σταυρό 2 αστυνομικοί σκοτώθηκαν κατά την επέμβαση, ενώ 74 άτομα τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια της ημέρας των γεγονότων.








Δείτε και βίντεο του BBC :
http://www.youtube.com/watch?v=TPd7HzncSuQ
http://www.youtube.com/watch?v=VD0aV11TEWg
http://www.youtube.com/watch?v=TiQuv3l1VKc

Σύμφωνα με το πρακτορείο ANDES το αυτοκίνητο με το οποίο διέφυγε ο Κορέα, δέχθηκε σφαίρες, τρεις στο καπό και μία στο παρμπρίζ, αλλά ήταν θωρακισμένο.

Από το Resistencias