Πολλοί όμως επιμένουν να μην δέχονται την αλήθεια και προσπαθούν να παρουσιάσουν αλλιώς γεγονότα τα οποία είναι πλέον αποδεδειγμένα και καταδικαστέα από τη διεθνή κοινότητα, εκτός από εμάς βέβαια που διατρανώνουμε την αλάνθαστη ορθόδοξη πίστη πως όλα είναι κατασκευασμένα στα διευθυντήρια της Αμερικής, της Μπίλντενμπεργκ και του ποταπού εβραιοσιωνισμού. Ένας εξ αυτών των αρνητών, ο δημοσιογράφος Σταύρος Βιτάλης, πρώην πολιτευτής του ΛΑ.Ο.Σ. και νυν εκπρόσωπος τύπου στο ΠΑ.Μ.ΜΕ. του Στέλιου Παπαθεμελή και του Κώστα Ζουράρι, έκανε μήνυση κατά του δημοσιογράφου Τάκη Μίχα με αφορμή ένα δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας[2]. Από το δελτίο τύπου που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο του κόμματος[3] αντιγράφουμε τα εξής:
Η μήνυση αφορά σε δημοσίευμα που υπογράφει ο κ. Μίχας στην Ελευθεροτυπία της 25ης Ιουλίου 2009 και στην οποία αναφέρεται στους Έλληνες εθελοντές μαχητές στη Σερβία, «ως παραστρατιωτικούς που έλαβαν μέρος στην σφαγή της Σρεμπρενίτσα».
Μιλώντας στους δημοσιογράφους μετά την κατάθεση της μήνυσης, ο κ. Βιτάλης τόνισε μεταξύ άλλων: «Η μήνυση αυτή κατατίθεται για να ξεκαθαρίσει επιτέλους και δικαστικά το σκηνικό αυτό των υποτιθέμενων Ελλήνων εγκληματιών πολέμου της Βοσνίας, στο οποίο ο κ. Μίχας έχει επανειλημμένα αναφερθεί[4]. Θα κληθεί λοιπόν ο κ. συνάδελφος να αποδείξει αυτή τη φορά ενώπιον της δικαιοσύνης, όσα καταμαρτυρεί κατά των Ελλήνων εθελοντών. Το ότι δηλαδή οι μαχητές αυτοί που βρέθηκαν δίπλα σε έναν λαό που τον κατακρεούργησαν οι διεθνείς συμμορίες, κλέβοντάς του τα σπίτια του, την πατρίδα του, την αξιοπρέπειά του α) ότι ήταν παραστρατιωτικοί και β) ότι έπραξαν σφαγές στη Σρεμπρένιτσα.
Πριν λίγες μέρες, η Μαρία Λιβανού σε άρθρο της στο NewsTime.gr αναφέρει πως οι ελληνικές δικαστικές αρχές αποφάσισαν να προχωρήσουν στην εκδίκαση της μήνυσης για συκοφαντική δυσφήμηση εναντίον του Τάκη Μίχα για τις 29 Σεπτεμβρίου που θα ξεκινήσει η δίκη[5]. Το θέμα είναι ότι η ελληνική πολιτεία έχει κάποια δυσφορία εδώ και χρόνια για να διερευνήσει τη συμμετοχή Ελλήνων παραστρατιωτικών στο σερβοβοσνιακές δυνάμεις κάθε φορά που αυτό ανακινείται. Από την τελευταία φορά που συζητήθηκε το θέμα από τη Βουλή, σε ερώτηση του ανεξάρτητου βουλευτή Ανδρέα Ανδριανόπουλου το 2005, η εξαγγελθείσα έρευνα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ παρά τις δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Αναστάση Παπαληγούρα για τη διερεύνηση της υπόθεσης[6]. Παρά τα πολυπληθή ντοκουμέντα, τις μαρτυρίες των Ελλήνων παραστρατιωτικών, τα φωτογραφικά τεκμήρια και τις αιχμές ξένων δικαστικών και κυβερνητικών υπηρεσιών, οι ελληνικές κυβερνήσεις προτιμούν να αγνοήσουν επιδεικτικά το πρόβλημα χωρίς ποτέ να το αρνούνται.
[1] Εκκρεμεί παραπομπή
[2] Είδαν σε παρεκκλήσι Κάρατζιτς και Μλάντιτς, Ελευθεροτυπία 25.07.2009
[3] Μήνυση Βιτάλη κατά Μίχα Ελευθεροτυπίας, ΠΑ.Μ.ΜΕ. Ιούλιος 2009
[4] Αναφέρεται σε τακτική αρθρογραφία στην Ελευθεροτυπία, στο NewsTime.gr, σε ξένες εφημερίδες όπως η Wall Street Journal Europe, στο νεοφιλελεύθερο συμμετοχικό ιστολόγιο e-Roosters και στο βιβλίο του Η Ανίερη Συμμαχία: η Ελλάδα και η Σερβία του Μιλόσεβιτς, εκδ. Ελάτη
[5] Έλληνας δημοσιογράφος διώκεται για όσα έγραψε για τη συμμετοχή Ελλήνων στη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, NewsTime.gr 24.06.2010
[6] Πρακτικά της Βουλής 26.6.2005, όπως δημοσιεύτηκαν στο Καλάμι.
Στη συνέχεια του δελτίου τύπου, ο Σταύρος Βιτάλης προβαίνει σε μια πρωτοφανή παραδοχή:
Ήμουν ο άνθρωπος εκείνος, που βοήθησε στην συγκρότηση και την οργάνωση των Ελλήνων εθελοντών. Με δική μου μάλιστα συνεννόηση με το Γενικό Επιτελείο Στρατού της Σερβικής Δημοκρατίας, όλοι οι Έλληνες εθελοντές που κατέφθαναν στη Σερβική Δημοκρατία, εντάσσονταν στις δυνάμεις του τακτικού στρατού, με κύριο κορμό και βάση το Σώμα της Ρωμανίας. Παράλληλα, οι Σέρβοι διοικητές τους είχαν σαφή εντολή την οποία και τήρησαν κατά γράμμα, να μην συμμετέχουν οι Έλληνες εθελοντές, σε καμία επιθετική επιχείρηση. Μιας πραγματικότητας της οποία ήμουν από το 1993 έως το 1996 αψευδής αυτόπτης μάρτυς, με τον βαθμό μάλιστα του Ταγματάρχη κατ? απονομή του Σερβικού Στρατού της Voiska Republika Srpska.
Στην υπόθεση της ανακατάληψης της πόλης Σρεμπρενίτσα από τους Σέρβους, ήμουν παρών σε όλες τις επιχειρήσεις, μαζί με κλιμάκιο Σέρβων ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών. Κανείς από τους Έλληνες εθελοντές, δεν συμμετείχε στις μάχες μέσα ή γύρω από την πόλη αυτή. Αντιθέτως, οι Έλληνες εθελοντές, συνέχισαν να κρατούν το προκεχωρημένο φυλάκιό τους, ανατολικά της πόλης Βλασένιτσα.
Βέβαια, παρουσιάζει την κατάσταση όπως (θέλει να δείξει ότι) την έζησε αλλά σε αυτή την εκδοχή υπάρχουν διάφορα εμφανή προβλήματα. Να υπενθυμίσουμε πως σε συνέντευξή του στην ακροδεξιά φυλλάδα Ελεύθερη Ώρα, τον ίδιο μήνα που άσκησε τη μήνυση εναντίον του Μίχα, δηλώνει απερίφραστα πως «μπήκα στη γραμμή της μάχης ένοπλος και ένστολος». Δια του λόγου το αληθές, το δημοσίευμα κοσμεί μια φωτογραφία του Σ. Βιτάλη με τη σερβοβοσνιακή στολή[7].
Η εκδοχή των Ελλήνων εθελοντών, όπως την παρουσιάζει ο Σ. Βιτάλης, μπορεί να στέκει από μία άποψη, με την έννοια πως η ομάδα του μπορεί να παρείχε κάποιας μορφής υποστήριξη που δεν θα τη συνέδεε άμεσα με τις σφαγές των αμάχων. Όμως, αν δεν υπάρχει κάποια νομική ευθύνη, ο Σ. Βιτάλης και η ομάδα του φέρουν στο ακέραιο την ηθική ευθύνη διότι είναι αδύνατο να μην γνώριζαν και να μην έβλεπαν τι συνέβαινε στο μεγαλύτερο σφαγείο της μεταπολεμικής εποχής. Από την άλλη, τον διαψεύδουν και οι ίδιοι οι Έλληνες παραστρατιωτικοί εθελοντές σε σωρεία συνεντεύξεων και δημοσιευμάτων για τη δράση τους στη Βοσνία. Το υλικό που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο είναι άφθονο και ανευρίσκεται εύκολα για να μην κάνουμε επανάληψη εδώ. Όμως θα σταθώ σε μερικά σημεία που αντικρούουν τον Σ. Βιτάλη καθώς και να προσθέσω μερικά στοιχεία.
Το πρόβλημα είναι ότι έντεχνα ο Σ. Βιτάλης δεν κατονομάζει την ομάδα που σύστησε αλλά όλες οι πηγές συμφωνούν πως η μόνη ομάδα που έδρασε συντεταγμένα στη Βοσνία ήταν η Ελληνική Εθελοντική Φρουρά (στο εξής ΕΕΦ). Δύο μέλη της ΕΕΦ, ο Δημήτρης Ζαβιτσάνος και ο Τρύφωνας Βασιλειάδης, μιλάνε ανοιχτά στον Ταχυδρόμο για τη δράση τους. «Εμείς κάναμε την επίθεση με συνολική δύναμη 5.000 ατόμων» λένε κυνικά και προσθέτουν «αφού πέρασαν οι τρεις μέρες της διορίας που δώσαμε [σ.σ. από τελεσίγραφο του Ράτκο Μλάντιτς] και έφυγαν όσοι μουσουλμάνοι ήθελαν από την πόλη, επιτεθήκαμε [...] το κυρίως σώμα που έκανε την επίθεση ήταν 2.000 στρατιώτες και που είχαμε την υποστήριξη του πυροβολικού. Εμείς ήμασταν στην εμπροσθοφυλακή της επίθεσης [...] Εμείς ως καταδρομείς είχαμε αναλάβει τις ανατινάξεις σπιτιών, αν χρειαζόταν» (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου). Λίγο παρακάτω ομολογούν ανοιχτά τα εγκλήματά τους. «Νιώθαμε ικανοποίηση όταν τους σκοτώναμε [...] Ούτως ή άλλως, ήταν πολύ εύκολο να τους σκοτώσουμε διότι έκαναν επιθέσεις όπως τα γιουρούσια. Όλοι μαζί μας επιτίθονταν και εμείς αφήναμε σε 13 λεπτά 300 νεκρούς»[8].
Στο κάτω μέρος του ποστ δημοσιεύω για πρώτη φορά στο διαδίκτυο το δυσεύρετο υλικό των επίμαχων ρεπορτάζ με τους Έλληνες παραστρατιωτικούς, από το Έθνος της 20 Αυγούστου του 1995 και από τον Ταχυδρόμο της 13ης Νοεμβρίου του 2004[10].
[7] Μπήκα στη γραμμή της μάχης ένοπλος και ένστολος, Ελεύθερη Ώρα 30.07.2009
[8] Οι Έλληνες εθελοντές στη Σρεμπρένιτσα, Ταχυδρόμος 13.11.2004
[9] Καλωσορίσατε στο δάσος της κόλασης - το νέο Βιετνάμ, Έθνος 20.08.1995
[10] Οι φωτοτυπίες προήλθαν από τα μικροφίλμ στο αρχείο της Βιβλιοθήκης της Βουλής και γι αυτό το λόγο οι φωτογραφίες δεν βγήκαν καθαρές. Το επίμαχο άρθρο του Έθνους λείπει από το αρχείο της εφημερίδας, οι σελίδες ήταν σκισμένες, και ο Ταχυδρόμος βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό στη διαδικασία της ψηφιοποίησης χωρίς να υπάρχει δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στο υλικό του.
Είναι λοιπόν αψευδής αυτόπτης μάρτυρας ο Σταύρος Βιτάλης, ταγματάρχης του σερβοβοσνιακού στρατού, πως η ΕΕΦ δεν συμμετείχε σε καμία επιθετική επιχείρηση; Ο Ιός στο γνωστό άρθρο του με τον εύγλωττο τίτλο “Για τη Λευκή Φυλή και την Ορθοδοξία”, ιχνηλατεί την πορεία ενός άλλου εθελοντή:
Επεισοδιακότερη ήταν η διαδρομή του Θρακιώτη Λευτέρη Σπουργίτη: ύστερα από στρατιωτική θητεία στα ΟΥΚ, και καταδικασμένος πρωτόδικα σε 8μηνη φυλάκιση για κλοπή όπλου από την Εθνοφυλακή («Ελ. Τύπος» 31.8.95), έφυγε για τη Βοσνία. Ως κίνητρό του, σε μια συνέντευξή του αναφέρει τον έρωτά του για μια Σέρβα («Αδ. Τύπος» 6.8.95) ενώ σε μια άλλη την επιθυμία του να δοκιμάσει τις ικανότητές του και ν' αποκτήσει εμπειρία («Τα Νέα» 5.7.94). Την άνοιξη του 1994 υπηρετεί στους «Λύκους του Ζβόρνικ», αργότερα στις «Τίγρεις» του διαβόητου Αρκάν, ενώ έδωσε το παρών και στην ΕΕΦ. Το Μάιο του 1995, οι πρώην σύντροφοί του τον καταγγέλλουν δημόσια: «Δημιουργούσε προβλήματα, έκλεβε και αναγκαστήκαμε να τον διώξουμε», δηλώνει χαρακτηριστικά ο υποδιοικητής της μονάδας, Τρύφων Βασιλειάδης. «Τώρα πολεμάει με τους μουσουλμάνους έμμισθος και ντροπιάζει την Ελλάδα. Εσπειρε τη διχόνοια και στο τέλος πούλησε τη συνείδησή του στον εχθρό» («Αδ. Τύπος» 6.5.95). Στην πραγματικότητα, όπως ο ίδιος μάς διευκρίνισε μετά την αναδημοσίευση της αποκήρυξης στον "Ιό", είχε σταλεί από τον Αρκάν να εκπαιδεύσει τις ειδικές μονάδες των μουσουλμάνων του Μπίχατς που πέρασαν στο πλευρό των Σέρβων[11].
Αλλά δεν αρκούν μόνο αυτά, ένα από τα λιγότερο γνωστά φωτογραφικά τεκμήρια με τους Έλληνες παραστρατιωτικούς, παρουσιάζεται στο βιβλίο του Τάκη Μίχα, Ανίερη Συμμαχία.
[11] Για τη Λευκή Φυλή και την Ορθοδοξία, Ιός 16.7.2005
[12] Η δεύτερη φωτογραφία ανακτήθηκε από ένα εθνικιστικό βίντεο στο YouTube που παραθέτει τα κατορθώματα των Ελλήνων παραστρατιωτικών μαζί με άλλες λιγότερο γνωστές φωτογραφίες.
Πρόκειται για μια αποθήκη που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό μέρος της Βοσνίας, την Κράβιτσα, όπου τις ίδιες μέρες με την κατάληψη της Σρεμπρένιτσα μαινόταν κι εκεί η εθνοκάθαρση εναντίον των αμάχων, είναι χαρακτηριστικό το είδος του κτιρίου με τις μεταλλικές δοκούς στήριξης που αποτελούν το σκελετό του. Στο ντοκιμαντέρ λοιπόν, εξηγείται η χρήση τέτοιων κτιρίων από τις σερβοβοσνιακές δυνάμεις, εκεί συγκέντρωναν τον ανδρικό μουσουλμανικό πληθυσμό διαχωρίζοντάς τον από τα γυναικόπαιδα και τους εκτελούσαν από τις πόρτες ή πέταγαν χειροβομβίδες μέσα από τα παράθυρα. Για να μεταφέρουν μετά τους νεκρούς στους λάκκους, χρησιμοποιούσαν μπουλντόζες! Όμως γλίτωσε από τα πυρά ένας μουσουλμάνος καλύπτοντας το κορμί του με τα πτώματα άλλων ομοεθνών του και κατάφερε να σωθεί πηδώντας αργότερα από ένα παράθυρο όταν οι Σερβοβόσνιοι πίστεψαν πως δεν άφησαν κανένα ζωντανό, η μαρτυρία του στο βίντεο είναι συντριπτική. Στη σχετική υποσημείωση παραθέτω τα πέντε μέρη του ντοκιμαντέρ του National Geographic, που μάλιστα είναι υποτιτλισμένο στα ελληνικά[13]. Οπότε το ερώτημα τίθεται ξανά, οι Έλληνες “εθελοντές” που ποζάρουν στις προηγούμενες φωτογραφίες, τουλάχιστον γνώριζαν για τη χρήση αυτών των κτιρίων αν δεν είχαν συμμετοχή;
Εδώ δεν μπορεί να μη θυμηθεί κανείς την ανατριχιαστική φράση του Δ. Ζαβιτσάνου «εμείς αφήναμε σε 13 λεπτά 300 νεκρούς» δηλαδή 23 νεκρούς το λεπτό[14]. Όπως παρατηρεί εύστοχα ο μπλόγκερ Ομαδέον στη σχετική και πλούσια όσο και ενημερωμένη ανάρτηση για τους Έλληνες παραστρατιωτικούς και τον Σ. Βιτάλη[15]:
Τώρα βέβαια, σύμφωνα με άλλους Ελληνες που ΚΑΥΧΙΟΝΤΟΥΣΑΝ γι’ αυτό (όπως είπαμε )... κατάφερναν να σκοτώνουν 300 Μουσουλμάνους σε μόνο 13 λεπτά της ώρας, δηλαδή… 8000 φόνοι σε 6 ώρες(όπως αναφέρει η κ. Λούπα – που είδαμε ΕΔΩ). Ουάου…
- ΦΟΒΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ Παγκόσμιο ΡΕΚΟΡ! (μια… Σρεμπρένιτσα ανά 6-ωρο)
- Ολυμπιονίκες, δικέ μου, στη σφαγή αμάχων!… (“αμάχων“ διότι 300 ΕΝΟΠΛΟΙ είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να σκοτωθούν, μέσα σε μόνο 13 λεπτά)…
Εάν ο Δ. Ζαβιτσάνος προσπαθεί να παρουσιάσει μια άλλη όψη της αλήθειας, με οπλισμένους μουτζαχεντίν και παρόμοια σχήματα, μάλλον αδικεί τη νοημοσύνη μας. Για να σκοτωθούν 300 άτομα μέσα σε 13 λεπτά, χρειάζεται να κλειστούν σε κάποιο διαμορφωμένο χώρο...
Από την άλλη, στο γαϊτανάκι των δηλώσεων που διαψεύδουν τον Σ. Βιτάλη, προστίθεται και η πρόσφατη συνέντευξη[16] ενός άλλου παραστρατιωτικού, του γνωστού Κυριάκου Καθάριου, με αφορμή την παρουσίαση του αυτοβιογραφικού βιβλίου “Το Ταξίδι του Εθελοντή”, όπου καταγράφει τις εμπειρίες του στον πόλεμο στη Βοσνία. Αντιγράφουμε:
Συμμετείχατε στον πόλεμο στη Βοσνία με ομάδα Ελλήνων στρατιωτών;
-Όχι, Έλληνες εθελοντές πήγαν εκεί μεμονωμένοι. Δεν τους έστειλε καμία υπηρεσία, πήγαν από μόνοι τους, γιατί ακούστηκαν πάρα πολλά, δεν ήταν μισθοφόροι, δεν πήραν χρήματα. Δηλαδή τα χρήματα που πήρα εγώ ήταν ο μισθός του στρατιώτη, για 4 μήνες ήταν 4000 δραχμές ελληνικές και 5 πακέτα τσιγάρα, δηλαδή όσα παίρνει και ένας Έλληνας στρατιώτης εδώ στον ελληνικό στρατό.
Δέχεστε ότι υπήρχαν και κάποιες ομάδες οι οποίες λειτούργησαν ακραία εθνικιστικά;
-Βεβαίως και υπήρχαν.
Αναρωτιέται κανείς, στη δίκη θα κληθούν να καταθέσουν όλοι οι ανωτέρω Έλληνες εθελοντές για την αλήθεια που τόσο κόπτεται πως κατέχει ο Σ. Βιτάλης; Σε ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας το 2003[17] και του Βήματος το 2005[18] αναφέρεται πως σε έλεγχο του ΣΔΟΕ στο σπίτι ενός Έλληνα, που δεν κατονομάζεται, για διακίνηση παράνομων αναβολικών μέσω του διαδικτύου, βρέθηκε στην κατοχή του μια ανατριχιαστική συλλογή περίπου ογδόντα φωτογραφιών με σφαγές αμάχων μουσουλμάνων στη Βοσνία. Τα συμφραζόμενα των δύο ρεπορτάζ οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μάλλον πρόκειται για τον Λευτέρη Σπουργίτη που προαναφέρθηκε πιο πάνω, με τον οποίον θα ασχοληθούμε για μια ακόμα φορά. Σε δημοσίευμα του περιοδικού ΚΛΙΚ, το οποίο υπάρχει αναρτημένο στο διαδικτυακό αρχείο του[19], διαβάζουμε πως:
Oι αιχμάλωτοι δεν είναι της μόδας σ' αυτόν τον πόλεμο. Πού να τους σέρνεις τώρα; O Σπουργίτης θυμάται ελάχιστους αιχμαλώτους στις ομάδες απ' τις οποίες πέρασε: «Mόνο μια φορά θυμάμαι κάτι Kροάτες στο Mπίχατς... Ποτέ όμως δεν πιάσαμε μουσουλμάνους. Άλλωστε, μ' αυτούς υπάρχει ιδιαίτερο μίσος...»
Η ομολογία είναι ξεκάθαρη. Ειδικά όταν δημοσιεύτηκε σε ένα νεανικό περιοδικό την εποχή της παντοδυναμίας του κωστοπουλικού life style. Η χρήση του πρώτου πληθυντικού, όπως συμβαίνει και με τις υπόλοιπες μαρτυρίες που παραθέσαμε πιο πάνω, είναι αποκαλυπτική για το εύρος της συμμετοχής των Ελλήνων παραστρατιωτικών, τόσο της ΕΕΦ όσο και των ανεξάρτητων εθελοντών που σύμφωνα με ομόφωνες εκτιμήσεις αγγίζει τον αριθμό των εκατό Ελλήνων που πολέμησαν στο σφαγείο της Βοσνίας. Η συνέχεια είναι περισσότερο αποκαλυπτική, σε άλλη σελίδα στο ίδιο αφιέρωμα του ΚΛΙΚ διαβάζουμε:
O Λευτέρης Σπουργίτης (καλό, ε;) είναι ένας απ' τους Έλληνες εθελοντές, που πολεμάνε στη Bοσνία με τους Σέρβους. «Tους ομόθρησκους Σέρβους», λέει ο ίδιος. Eίναι ελεύθερος σκοπευτής, γιατί του αρέσει «ο ανορθόδοξος πόλεμος», παρόλο που έχει υπηρετήσει σε τακτικό στρατό (έχει πάνω από δύο χρόνια ευδόκιμο θητεία στον ελληνικό στρατό). Yπηρετεί -αν μπορείς να το πεις έτσι- στην ομάδα του περιβόητου Aρκάν με το ψευδώνυμο «O Tρελός Έλληνας» (ψέματα;). Kαμαρωτός, δηλώνει: «είμαι ο ιδρυτής της Eλληνικής Eθελοντικής Φρουράς!»[20].
Μπλέξαμε στους ιδρυτές. Ποιος είναι τελικά ο ιδρυτής της ΕΕΦ, ο Σταύρος Βιτάλης ή ο Λευτέρης Σπουργίτης; Και δεν φτάνει που παραδέχεται πως είναι ελεύθερος σκοπευτής...
O Λευτέρης δεν είναι ο μόνος Έλληνας που πολεμάει με τους Σέρβους στη Bοσνία. O αριθμός των Eλληνών εθελοντών παίζει μια πάνω μια κάτω, ανάλογα...
«Σημαντικό ρόλο παίζει τόσο η χρονική περίοδος όσο και τα αποτελέσματα της δράσης μας, που γίνονται γνωστά. Mέχρι τώρα έχω καταφέρει να βάλω αγγελίες στις εφημερίδες κι έχω ανεβάσει επάνω αρκετούς μαχητές. Aπ' όλους αυτούς, βέβαια, πολλοί έφυγαν γιατί δεν άντεξαν (να τους κακοχαρακτηρίσω τώρα;), ενώ άλλοι έδειξαν από νωρίς τις τουριστικές τους προθέσεις. Φυσικά, δεν μπορείς να ελέγχεις όλους όσοι έρχονται επάνω (εδώ δεν μπορείς να ελέγχεις όσους έρχονται σπίτι σου), αφού οι ανάγκες είναι τεράστιες. Aλλά οι Σέρβοι τους ξαποστέλνουν πίσω... Πόσες φορές είδαμε ξένους, αλλά και Σέρβους χρήστες ναρκωτικών (σκληρών εννοεί μάλλον, γιατί πριν είπε ότι στη Mπάνια Λούκα΄, στο στρατόπεδο, φύσα ρούφα...). Όλους τους στείλανε πίσω σπίτι τους. Tελευταία είχαμε έναν Θεσσαλονικιό, ήσυχο παιδί, που ήθελε να 'ρθει στον πόλεμο. Tην πρώτη βδομάδα διαπιστώσαμε ότι είχε στερητικό σύνδρομο. Tον έστειλαν πίσω χωρίς συζήτηση...». Δεν θέλει βέβαια να πει μ' αυτό ότι όσοι Έλληνες πάνε εκεί είναι στις «ουσίες». Όχι. Eπιδεικνύουν κι άλλα ελαττώματα της φυλής. Όπως, ας πούμε, η διχόνοια. «Aπ' την αρχή αυτού του πολέμου έχουμε μια ιδιαίτερησχέση με τους Σέρβους. Aυτή λέγεται ``ορθοδοξία'', αλλά έχει να κάνει με τις νοοτροπίες των ίδιων των λαών. Όμως, κατά καιρούς, οι Έλληνες εκεί πάνω έχουν κάνει χοντρές μαλακίες... (κι εδώ κάτω, δυστυχώς)... H μεγαλύτερη, ίσως, είναι ότι αλληλοκατηγορούνται (δεν σε πιστεύω). Έτσι χάνουν την αξιοπιστία τους. Aυτό γίνεται χωρίς να καταλάβει κανείς το γιατί. Tι λόγο έχουν οι νεότεροι που φτάνουν εκεί πάνω, να κατηγορούν τους παλιότερους; (Pε, εμένα τον παλιό;) Πάντως, όλα αυτά μας κάνουν κακό. Oι Σέρβοι πάντα μας έλεγαν πως χαίρονται που ``μετά το Θεό, έχουν φίλους τους Έλληνες''. Aλλά με τα γεγονότα διαπίστωσαν ότι έχουν και την ανάγκη μας. Aν όμως συνεχιστεί αυτή η τακτική, θα μείνουμε ελάχιστοι και θα μας αποξενώσουν»[21].
[13] Σρεμπρένιτσα - Μια σύγχρονη γενοκτονία, National Geographic, πρώτο μέρος, δεύτερο, τρίτο, τέταρτο και πέμπτο
[14] Ταχυδρόμος, ως άνω
[15] Να καταδικαστούν για Εγκλήματα Πολέμου ΚΑΙ προδοσία οι ρωμιοί νεοναζί, ΑΝ έσφαξαν αμάχους στη Σρεμπρένιτσα, Ομαδέον 31.7.2009, με διαρκή update και πλούσιες παραπομπές. Επίσης διαβάστε και τις πλούσιες αναφορές στο μπλογκ του ANemos, Που είναι οι εθελοντές της σφαγής στη Σρεμπέρνιτσα;
[16] Δεν μετάνιωσα για την εθελοντική συμμετοχή μου στον πόλεμο στη Βοσνία, εφημερίδα της Κομοτηνής Χρόνος 5.12.200
[17] Εψαχναν αναβολικά, βρήκαν σφαγές, Ελευθεροτυπία 21.11.2003
[18] Οι Ελληνες της σφαγής της Σρεμπρένιτσα, ΒΗΜΑ της Κυριακής 10.7.2005
[19] Εμετικός ο τίτλος του αφιερώματος. Εθελοντής στη Βοσνία: Παίζουμε πόλεμο; ΚΛΙΚ 1995, τεύχος 103, απροσδιόριστη ημερομηνία
[20] Εθελοντές, μισθοφόροι κι ένας τρελός Έλληνας, ΚΛΙΚ 1995. Το σύνολο του αφιερώματος βρίσκεται εδώ
[21] Οι εκπρόσωποι του Έθνους, ΚΛΙΚ 1995
Στο επικό μυθιστόρημα του Λέοπολντ Τολστόι Πόλεμος και Ειρήνη, υπάρχει μια χαρακτηριστική σκηνή που ένας ήρωάς του από την αριστοκρατική τάξη μπλέκεται στη δίνη του πολέμου όντας επιστρατευμένος. Η απελπισία τον κυριεύει και μέσα στην αφέλεια του, αν θυμάμαι καλά, αναφωνεί σε μια στιγμή «γιατί θέλουν να με σκοτώσουν εμένα που όλοι με αγαπάνε;»[22] Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό όπως ρητορική δεν θα μπορούσε να είναι η απάντηση. Το αβυσσαλέο μίσος που δημιούργησε ο εθνικισμός του 19ου αιώνα επάνω στην εθνοφυλετική διάκριση κόστισε ανυπολόγιστο σε αριθμό ζωές από τότε μέχρι σήμερα. Η υπερβολικά αυστηρή χάραξη των συνόρων, σε συνδυασμό με την αντίληψη πως το έθνος είναι το χωράφι μου, οδηγεί σε μια διασταλτική ερμηνεία περί της αξίας ενός συνανθρώπου που είναι κάπως διαφορετικός από μας, άρα και υποδεέστερος. Αυτή την αντίληψη την δείχνει με τον πλέον τραγικό τρόπο ένα βίντεο που δεν είναι διαδεδομένο στα κάθε λογής διαδικτυακά φόρα φιλοξενίας βίντεο λόγω της υπερβολικής σκληρότητάς του.
Πρόκειται για ένα βίντεο διάρκειας μισής ώρας που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Bosnian Facts και δείχνει Σερβοβόσνιους στρατιώτες που οδηγούν κάποιους πάνοπλους μουτζαχεντίν, θρασύτατα οπλισμένοι μουσουλμάνοι με οπλοπολυβόλα, τανκ, αεροπλάνα και πυρηνικά στο βασικό οπλισμό τους, προς το τετέλεσται της ύπαρξής τους.
Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων το συνοδευτικό κείμενο, το βίντεο κυκλοφόρησε μεταξύ των “Σκορπιών”[23] και στους σερβικούς εθνικιστικούς κύκλους και μπορούσε να νοικιαστεί ακόμα και σε βιντεοκλάμπ της μικρής πόλης Sid, περίπου 60 μίλια δυτικά από το Βελιγράδι, όπου ζουν οι περισσότεροι από τους παραστρατιωτικούς [που εικονίζονται] στο βίντεο.
Οι εικόνες είναι εξαιρετικά σκληρές οπότε συνιστώ να δείτε το βίντεο μόνο όσοι έχετε πραγματικά γερό στομάχι.
http://tiim.info/rbih/web/trnovo_execution_video.php
Για τη λευκή φυλή και την Ορθοδοξία, κοινά σύνορα με τη Σερβία. Έτσι δεν λέγαμε τότε;
[22] Θα ήμουν υπόχρεος στο κοινό που μας διαβάζει να μας παραπέμψει στην ακριβή σκηνή, το βιβλίο το έχω διαβάσει πριν πολλά χρόνια αλλά δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να βρω τη σχετική σελίδα. Και είναι 1500 σελίδες το άτιμο αλλά κάπου στην αρχή βρίσκεται.
[23] Σύλληψη μελών της σερβικής ασφάλειας, που δολοφόνησαν Βόσνιους στη Σρεμπρένιτσα το 95, in.gr 3.5.2005, ανακτημένο από την cache του Google καθώς το αρχικό άρθρο χάθηκε μετά την πρόσφατη αναβάθμιση του ειδησεογραφικού πορτάλ
Παράρτημα
Τα σπάνια και πολύ συχνά αναφερόμενα δημοσιεύματα του Έθνους και του Ταχυδρόμου για πρώτη φορά πλήρως δημοσιευμένα στο διαδίκτυο.
Από Jungle Report
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου