Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΤΕΧΝΗ, Ο ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ λέγεται “Ζωή”

και γράφεται με θάρρος, ειλικρίνεια, αλληλεγγύη, πράξεις και υπογραφή:

http://hungerstrike300.espivblogs.net/2011/02/15/deltio-tipou-15/

Αυτή η συνέντευξη τύπου μας υπενθυμίζει ότι δε νιώθουν όλοι οι καλλιτέχνες τη "σπίθα" της αντίστασης να σιγοκαίει μέσα τους όπως ο Μίκυς και ο Κούνδουρος.
Ακολουθεί κείμενο αλληλεγγύης στους 300 απεργούς πείνας μετανάστες από 73 καλλιτέχνες και λογοτέχνες καθώς και η δήλωση αλληλεγγύης του ηθοποιού Στέλιου Μάινα, ο οποίος παρόλο που δέχτηκε επίθεση από μετανάστες στην πλατεία Βικτωρίας, κοντά στο σπίτι του, δεν κάνει εκπτώσεις στις αρχές του και τις ιδέες του:

Εμείς που διαλέξαμε ένα δρόμο δημιουργίας μέσα από τις τέχνες και τα γράμματα:
*επιλέξαμε και ζούμε ανοιχτοί στους ανθρώπους, τους πολιτισμούς και την πολύχρωμη δημιουργία

*Ζούμε σε έναν τόπο που πριν έναν σχεδόν αιώνα, όπως και τόσες φορές στους αιώνες, υποδέχτηκε τη προσφυγιά και τον πόνο με αξιοπρέπεια αποτυπωμένη στα τραγούδια του που ακόμα τραγουδιούνται και θαυμάζονται.

*Ζούμε σε έναν τόπο από όπου, ασταμάτητα φεύγαν και φεύγουν μετανάστες για όλα τα μέρη αυτού του κόσμου, παλεύοντας για μια καλύτερη ζωή, αντιμετωπίζοντας, ως και πρόσφατα, το “Έλληνας” ως βρισιά, φυγή αποτυπωμένη στον ιδρώτα τους εκεί και στα τραγούδια τους εδώ. Κόντρα στις “χωρίς ιδρώτα” έμμισθες παραποιήσεις και αποσιωπήσεις, δεν το ξεχνάμε….

Ποιανών ο ιδρώτας και το αίμα ποτίζει και κάνει γόνιμη τη γη και τα χωράφια του τόπου και πλούσια την ψαριά από τη θάλασσα, ποιανών ο ιδρώτας και το αίμα γίνεται τσιμέντο και θεμέλιο στα σπίτια μας, ποιανών ο ιδρώτας έγινε μεράκι να διορθώσει τα άπειρα μερεμέτια που χρωστάμε και αφοσίωση να καθαρίσει τα “των οίκων” μας, ποιανών η έγκλειστη εργασία τους αντικατέστησε τη στοργή της κοινωνίας μας στους ηλικιωμένους και ανήμπορους, ποιανών το σερβίρισμα βοήθησε να θυμηθούμε να γλεντάμε, ποιανών τα τραγούδια και οι φωνές ζωντανέψαν, πλούτυναν και γέμισαν χρώμα τις έρημες πλατείες και χωριά…

- Δεν ξεχνάμε την απίστευτη και κάθε είδους φθήνια που επέδειξε και επιδεικνύει η κοινωνία μας στην αμοιβή τους.

-Δεν ξεχνάμε ποιανών τα άταφα πτώματα ορίζουν τα σύνορα σε γη και θάλασσα αυτού του “επίγειου παραδείσου” που λέγεται Ελλάδα και κάθε μέρα βιώνουμε στο πετσί μας…

- Δεν ξεχνάμε τους φίλους και τις φίλες μας, από όπου κι αν είναι, γιατί, απλά, κάθε μέρα ιδροκοπάμε μαζί, δίπλα δίπλα, για τη ζωή.

Εδώ λοιπόν δίνουμε μια από τις αληθινές ερμηνείες μας, ζωγραφίζουμε κι απεικονίζουμε έναν από τους πιο όμορφους πίνακες και γλυπτά μας, σκηνοθετούμε μια από τις πιο όμορφες ταινίες μας, γράφουμε ένα από τα ομορφότερα βιβλία και ποιήματα μας, δημοσιεύουμε μια από τις πιο όμορφες μελέτες και κριτικές μας, χορεύουμε έναν από τους πιο όμορφους χορούς μας, τραγουδάμε ένα από τα ομορφότερα τραγούδια μας. Εκείνο, το πιο σύντομο και διαχρονικό από όσα δημιουργούμε: την υπογραφή μας αλληλέγγυα στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας. Τον αγώνα μας μαζί τους για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, για ίσα δικαιώματα στην εργασία, την εκπαίδευση, την υγεία, τον πολιτισμό. Ο αγώνας τους είναι αγώνας όλης της κοινωνίας για ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη.

Από  Πανελλαδική Απεργία Πείνας Μεταναστών

Δήλωση αλληλεγγύης Στέλιου Μάινα: Ο πνευματικός κόσμος δεν σωπά:

Ο πνευματικός κόσμος δεν σιωπά. Έχει μείνει ενεός και εμβρόντητος  βλέποντας να  χάνονται ένα ένα τα δικαιώματα που ο λαός μας με αίμα κατέκτησε

Ο πνευματικός κόσμος δεν σιωπά. Περιμένει να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός που σηκώνουν μέρα με τη μέρα οι γκρεμισμένες κατακτήσεις του.
Ο πνευματικός κόσμος δεν σιωπά, στέκει και συλλογάται πριν άκριτα μιλήσει
Αλλά τώρα που αυτές οι κοσμογονικές αλλαγές συμβαίνουν στο τόπο μας, τώρα που η φωτιά έφτασε και στο δικό μας σπίτι, τώρα είναι η ώρα να δείξουμε την αλληλεγγύη μας

Τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ποιοι βοήθησαν να ετοιμαστεί η Αθήνα των Ολυμπιακών, ποιους καταπλάκωσαν τα χώματα κι οι πέτρες απ το Μετρό μας,
τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ποιοι βοηθούσαν και βοηθούν στα χτήματά μας,
ποιοι μαζεύουν τις ελιές μας, ποιοι ποτίζουν τις φράουλές μας, ποιοι μαζεύουν τα δίχτυα απ τις τράτες και τα καΐκια μας, ποιοι φρόντιζαν και φροντίζουν τους ανήμπορους  ηλικιωμένους μας, ποιοι καθαρίζουν τα σπίτια μας, τώρα είναι η ώρα  να θυμηθούμε
Ποιοι έχτισαν τις οικοδομές μας με τρία ένσημα το μήνα
Τώρα , σ αυτούς τους καιρούς της Βαρβαρότητας είναι η ώρα να υπερασπιστούμε τη συλλογικότητα και τον πολιτισμό μας
Ας μην κάνουμε εκπτώσεις στην ανθρωπιά που μας έχει απομείνει , ας σταθούμε αλληλέγγυοι  σ αυτούς που η απεργία πείνας είναι το ύστατο όπλο  για να ζήσουν με αξιοπρέπεια

ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑΙΝΑΣ
ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Από  Πανελλαδική Απεργία Πείνας Μεταναστών