Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα αιμοδοσίας, όπως μας ενημερώνει η αρχική σελίδα του διαδικτυακού τόπου του Συμβουλίου της Ευρώπης [βλ. εδώ]. Μια διαδικασία που δίνει ζωή στον συνάνθρωπο και μπορεί να συνδέεται ακόμη και με διοικητικές επιβραβεύσεις (όπως η άδεια από τον στρατό), εκτός από την ηθική ικανοποίηση που αποκομίζει ο αιμοδότης.
Ενώ όμως γιορτάζουμε την παγκόσμια ημέρα της αιμοδοσίας, το Συμβούλιο της Ευρώπης και οι άλλοι διεθνείς οργανισμοί που συμμετέχουν σε αυτήν την καμπάνια, αποσιωπούν μια σοβαρή αθέμιτη διάκριση. Υπάρχει μια σημαντική μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού που δεν επιτρέπεται να πάρει μέρος σε διαδικασία αιμοδοσίας, όχι επειδή νοσεί ή δεν πληροί άλλα κριτήρια αντικειμενικής καταλληλότητας. Όποιος προσέρχεται ως υποψήφιος αιμοδότης, έχει την υποχρέωση να δηλώσει ότι δεν είχε στο παρελθόν ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Για κάποιο λόγο που ανατρέχει στα στερεότυπα των αρχών της δεκαετίας του 1980, οι ομοφυλόφιλοι θεωρούνται εξ ορισμού άτομα υψηλού κινδύνου και αποκλείονται από την δυνατότητα να δωρίσουν το αίμα τους. Επομένως, ένας ομοφυλόφιλος είτε πρέπει να υποβάλλει μια ταπεινωτική ψευδή δήλωση, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως κάποιον άλλο, είτε του απαγορεύεται να δώσει αίμα.
Η προσβλητική απαγόρευση ισχύει παγκοσμίως, με διάφορες παραλλαγές. Για παράδειγμα, στη Σουηδία και στην Σλοβακία, οι ομοφυλόφιλοι επιτρέπεται να δώσουν αίμα, εφόσον δηλώσουν ότι εντός του τελευταίου έτους δεν είχαν ομοφυλοφιλική σεξουαλική επαφή [βλ. σχετική είδηση εδώ]. Λες και αν είχε βάση η απαγόρευση, εντός του έτους αποχής θα είχαν αποθεραπευτεί. Στην Αγγλία και στη Γαλλία, αποκλείονται όσοι δηλώσουν ότι είχαν έστω και μία ομοφυλοφιλικη εμπειρία στη ζωή τους!
Το θέμα απασχόλησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πέρσι με ερώτηση που υπέβαλαν ευρωβουλευτές στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εγειροντας το ζήτημα της αθέμιτης διάκρισης [βλ. εδώ την Ερώτηση]. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απάντησε ότι θα διαβουλευθεί με τα κράτη μέλη της ΕΕ για το θέμα, πράγμα που έπραξε, εξάγοντας το συμπέρασμα ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να καταρτίζουν τα κριτήρια για τους αιμοδότες με βάση την αρχή της αναλογικότητας αλλά και με βάση τα τρέχοντα επιδημιολογικά δεδομένα [βλ. εδώ].
Πιο πρόσφατα, Καναδοί επιστήμονες ζήτησαν δημόσια την άρση της απαγόρευσης αιμοδοσίας για τους ομοφυλόφιλους [βλ. εδώ].
Η δυνατότητα του να είναι κάποιος αιμοδότης αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική επιλογή για τη διάθεση ενός φυσικού του στοιχείου, αφορά μια εσωτερική απόφαση που καθορίζει ανεξίτηλα την ηθική του υπόσταση. Αναγνωρίζοντας αυτή την πτυχή στην απόφαση της αιμοδοσίας, καθώς ενδεχομένως και τις διοικητικές επιβραβεύσεις με τις οποίες μπορεί να συνδέεται η αιμοδοσία, είναι βέβαιο ότι πρόκειται για μια επιλογή που αφορά την πιο στενή σφαίρα του ιδιωτικού βίου του προσώπου: την σχέση του με το ίδιο του το σώμα και την αλληλεπίδρασή του με τους συνανθρώπους του. Συνεπώς, οποιαδήποτε παρέμβαση δημόσιας αρχής, η οποια δεν είναι αναλογική και σχετική με κάποιο άλλο υπέρτερο έννομο συμφέρον ή δικαίωμα, συνιστά αθέμιτη παραβίαση της ιδιωτικής ζωής του ατόμου, σύμφωνα με το άρθρο 8 σε συνδυασμό με το άρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Ο αποκλεισμός ενός ατόμου από το δικαίωμά του να δώσει αίμα για λόγους που οφείλονται αποκλειστικώς και μονο στον σεξουαλικό του προσανατολισμό αποτελεί λοιπόν λόγο προσφυγής ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Είναι μία μάχη που πρέπει να δοθεί, ιδίως μετά την αποφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για άμεση επίλυση του θέματος με την κοινοτική νομοθεσία.
Από e-lawyer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου